ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΠΑΤΟΡΩΝ ΙΩΑΚΕΙΜ ΚΑΙ ΑΝΝΗΣ

Η Νέα Ευκαρπία, οι Ανθόκηποι 
και ο Ιερός Ναός 
των Αγίων Θεοπατόρων 
Ιωακείμ και Άννης

(του Αρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Τελίδη)

Εν Ανθοκήποις Νέας Ευκαρπίας 13/11/2015
      Η Νέα Ευκαρπία, ο τόπος όπου γεννήθηκα, έζησα και ανδρώθηκα από τον Φεβρουάριο του 1965 μέχρι και σήμερα που σας γράφω αυτές τις γραμμές προσπαθώντας να καταγράψω το ιστορικό αυτού του τόπου, στο όχι και τόσο πολύ μακρινό παρελθόν, ήταν ένα μικρό και φτωχικό χωριό περίπου δύο χιλιάδων κατοίκων, χτισμένο άναρχα και παντελώς ασχεδίαστα στο δυτικό κομμάτι της Θεσσαλονίκης, αυτό που δέχθηκε το μεγαλύτερο μέρος της πληγωμένης προσφυγιάς από την Μικρά Ασία και τον Πόντο, την γιάτρεψε, την αγάπησε και τέλος την αγκάλιασε και την ενσωμάτωσε στην κουλτούρα της για να γίνει σήμερα η όμορφη Νύμφη του Θερμαϊκού, η πόλη μας.
          Η ιστορία μας θα ξεκινήσει το 1922 όταν με την Μικρασιατική καταστροφή οι κάτοικοι της Ευκαρπίας (Ουσάκ), της Μικράς Ασίας, άνθρωποι που άφησαν με την βία την πατρίδα τους και φτωχοί, πονεμένοι, ρακένδυτοι και ανέστιοι, ήρθαν στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν σε αυτήν την περιοχή της Θεσσαλονίκης γυρεύοντας ένα καλύτερο αύριο και ακουμπώντας εδώ σε αυτόν τον τόπο τις ελπίδες τους. 
        Ήταν άνθρωποι που αγαπούσαν πολύ τον τόπο που άφησαν και σιγά-σιγά αγάπησαν και τον τόπο που βρήκαν, για αυτό και τον ονόμασαν Νέα Ευκαρπία, για να μπορέσουν έτσι να διατηρήσουν την μνήμη τους, την ταυτότητα και τον πολιτισμό τους. Η εγκατάσταση τους στην καινούργια αυτή πατρίδα δεν ήταν εύκολη. Στην αρχή για να επιβιώσουν στο νέο αυτό και συχνά εχθρικό περιβάλλον έκαναν τα πάντα και αργότερα, όταν λίγο έφτιαξαν τα πράγματα για αυτούς, ασχολήθηκαν κυρίως με την υφαντουργία, μια τέχνη που την έφεραν από τις πατρίδες τους και εδώ την εξέλιξαν, μα και άλλες τέχνες και επαγγέλματα, δείγμα ενός πολυμήχανου και άξιου λαού.
       Άλλο μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Nέας Ευκαρπίας το αποτελούσαν οι Βλάχοι, που από χρόνια πριν χρησιμοποιούσαν τον τόπο αυτό δυτικά της Θεσσαλονίκης για τα χειμαδιά τους, δηλαδή για να ξεχειμωνιάζουν και να προστατεύουν τον εαυτό τους και τα κοπάδια τους από το κρύο, τις βροχές και το χιόνι στα βουνά όπου ζούσαν τις υπόλοιπες εποχές του χρόνου. Όταν όμως στην περίοδο του πολέμου του 1940 οι Γερμανοί κατακτητές κατέστρεψαν τα χωριά τους και τους ξερίζωσαν από τις πατρογονικές εστίες τους, τότε ήρθαν και εγκαταστάθηκαν μόνιμα εδώ, στην Νέα Ευκαρπία, δημιουργώντας τις οικογένειες τους, από διαφορετικά σημεία της Ελλάδας και συγκεκριμένα από την Βλάστη Κοζάνης, από την Κλεισούρα Καστοριάς, από τα Μεγάλα Λιβάδια στο Πάικο και το Κοκκινοπλό στους πρόποδες του Ολύμπου. Ήταν άνθρωποι σκληροτράχηλοι, δυναμικοί, εργατικοί και αφοσιωμένοι στην οικογένεια και στις παραδόσεις, που προόδευσαν στον νέο τόπο τους ασχολούμενοι κυρίως με την κτηνοτροφία, εκτρέφοντας πρόβατα και κατσίκια, μια εργασία που τους επέτρεψε σύντομα να έχουν μία σχετική οικονομική άνεση.
        Στο βόρειο άκρο της Νέας Ευκαρπίας δέσποζε απειλητικά το Τιτάν, ένα τεράστιο εργοστάσιο τσιμεντοποιίας, που σχεδόν στα πόδια του σέρνονταν το μικρό αυτό χωριό τυλιγμένο στην ομίχλη που δημιουργούσε η σκόνη που όλη μέρα έβγαινε από το τεράστιο φουγάρο του εργοστασίου και πασπάλιζε τα πάντα στο ήσυχο μα βρώμικο αυτό τόπο, τα φύλλα των δέντρων τις στέγες των σπιτιών, ακόμα και εμάς τους ίδιους αν στεκόμασταν πολύ ώρα στο ίδιο μέρος. Κάθε μέρα λίγο πριν το μεσημέρι σείονταν ο τόπος και εκκωφαντικοί θόρυβοι ακούγονταν, αποτέλεσμα των εκρήξεων των φουρνέλων του «Τιτάν» που έτρωγαν σιγά- σιγά τα μικρά και άσχημα λευκά και μισοφαγωμένα βουνά, που οριοθετούσαν την Νέα Ευκαρπία από ανατολικά, και μαζί με αυτά και τα σπίτια του χωριού.
          Στην αρχή η Νέα Ευκαρπία, σαν μικρό χωριό περίπου δύο χιλιάδων μονίμων κατοίκων είχε μια μικρή εκκλησία στο κέντρο της, τον Άγιο Γεώργιο, έναν Άγιο πού αγαπούσαν και σέβονταν οι κάτοικοι και που αμέσως μόλις ήρθαν έφτιαξαν το «Σπίτι» του, την εκκλησία του, σε ένδειξη βαθιάς πίστης και αρετής.   
          Επίσης την κεντρική πλατεία του χωριού, όπου γίνονταν όλες οι εκδηλώσεις που αφορούσαν τον τόπο μας, κοσμούσε ένα μικρό εκκλησάκι, αφιερωμένο στους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη, όπου οι Ευκαρπιώτες καθημερινά περνώντας από εκεί άναβαν το κεράκι τους για να έχει ο Θεός καλά τις οικογένειες τους, ζωντανούς και κεκοιμημένους.
       Ακόμη ένα εκκλησάκι χαμένο ανάμεσα σε τεράστια πλατάνια λίγο έξω από το χωριό, κοντά στο εργοστάσιο Τιτάν, έφτιαξαν οι Ευκαρπιώτες, πρόχειρα στην αρχή πάνω σε έναν βράχο που ανάβλυζε νερό, για να τιμήσουν την μνήμη του Τιμίου Προδρόμου. Αργότερα, μετά από πολλά θαύματα του Αγίου που έχουν να διηγηθούν οι κάτοικοι της Νέας Ευκαρπίας, έκτισαν ένα όμορφο μικρό καινούργιο εκκλησάκι για να τον στεγάσουν, μα και για να έχουν ένα μέρος να τον τιμούν και να προσεύχονται σε αυτόν, γιορτάζοντας στην πανήγυρη του, την 29η Αυγούστου, με γλέντια χαρές, νηστίσιμα εδέσματα και τους ξακουστούς λουκουμάδες που κάθε χρόνο έφτιαχναν οι κυρίες που τον διακονούσαν, αφού αυστηρός ο Άγιος στην νηστεία του, δεν επιτρέπει ούτε λάδι να καταλύεται. 
     Μα και εμείς πολυμήχανοι, αφού πάντοτε βρίσκαμε τρόπο και παίρναμε την ευλογία του ιερέως για την μικρή αυτή παρατυπία, μια παράδοση που κρατάμε μέχρι και σήμερα. Έφτιαξαν και μαρμάρινη κρήνη μεγάλη και περίλαμπρη, κατάλευκη, δίπλα στο εκκλησάκι, από όπου ποτέ δεν σταμάτησε να τρέχει το Αγίασμα του Αγίου και Τιμίου Προδρόμου μέχρι και σήμερα, και που δεν θα σταματήσει όσο υπάρχουν άνθρωποι εκεί, να φροντίζουν και να αγαπούν τον Άγιο και να ζητούν την βοήθεια του στις προσευχές τους.
         Η Νέα Ευκαρπία, όμως, εκτός από τον μεγάλο κεντρικό ναό της και τα πολλά διάσπαρτα μικρά εκκλησάκια της είχε και το δικό της μοναστήρι αφιερωμένο  στην Αγία Τριάδα. Ένα γυναικείο μοναστήρι με μεγάλη ιστορία που από παλιά υπήρχε στην Νέα Ευκαρπία, άλλοτε με μία και άλλοτε με δύο μοναχές και που ενώ στην αρχή ήταν ένα μικρό και απεριποίητο «μικρομονάστηρο», σήμερα έχει επισκευαστεί, συντηρηθεί και έχει τροποποιηθεί αρχιτεκτονικά όμορφα. Έτσι στις μέρες μας εκτός από την μοναχή ηγουμένη του, την αδελφή Παισΐα, και τον ιερέα 
Αποτέλεσμα εικόνας για Ι.Μ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ ΕΥΚΑΡΠΙΑΣεφημέριο τον πατέρα Γεώργιο Καβατζίκη, άγρυπνους φρουρούς του μοναστηριού, πλήθος κόσμου συρρέει εκεί για να πάρει ευλογία και να παρακολουθήσει τις καθημερινές Ακολουθίες του. Στο πανηγύρι του μοναστηριού την Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος όλη η Νέα Ευκαρπία επί μια εβδομάδα είναι στο πόδι για να ετοιμάσει, να καθαρίσει και να στολίσει την εκκλησία και τον προαύλιο χώρο, όλη την γύρω περιοχή, μα και όλη την γειτονιά μας, αφού αυτό το πανηγύρι εορτάζεται από τους κατοίκους περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα του χωριού, και είναι τόσο γνωστό σε όλη την Θεσσαλονίκη ώστε άνθρωποι από παντού μαζεύονται και ανηφορίζουν προς το μοναστήρι για να προσκυνήσουν την Αγία Τριάδα, να πάρουν την ευχή της ηγουμένης, να προσευχηθούν στις καθημερινές Ακολουθίες και Αγρυπνίες που γίνονται και να γιορτάσουν μαζί με όλους τους Ευκαρπιώτες, την Χάρη του Θεού, που πλούσια σκορπίζει ο Κύριος εκείνες τις ημέρες, μα και πάντα, πάνω από το μοναστήρι μας και από όλη την γύρω περιοχή.
      Στο νοτιότερο άκρο της Νέας Ευκαρπίας υπήρχαν οι Ανθόκηποι. Μια συνοικία που δημιουργήθηκε το 1960, ξεκομμένη από το υπόλοιπο χωριό, χτισμένη άναρχα και παράνομα τις περισσότερες φορές, πάνω σε ένα ρέμα, από ανθρώπους που αναζητώντας ένα κομμάτι γης όπου θα στέγαζαν τα όνειρα και τις ελπίδες τους, έφτασαν εδώ και δημιούργησαν όπως ο καθένας μπορούσε το δικό του σπιτικό, στην αρχή με λαμαρίνες και ξύλα και αργότερα με τούβλα και τσιμέντο. Ούτε λόγος για εκκλησία ή κάποιο μικρό εκκλησάκι για την καθημερινή προσευχή των ανθρώπων αυτών, έτσι η μόνη τους διέξοδος και παρηγοριά ήταν η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στην «επάνω Ευκαρπία» όπως την έλεγαν, που επισκέπτονταν τις Κυριακές, τις καθημερινές και τις γιορτές, στον Εσπερινό, στις Παρακλήσεις και στα πανηγύρια της, περπατώντας ένα ή και ενάμιση χιλιόμετρο ανηφόρας, πολλές φορές με βροχή ή και κρύο, πράγμα που δείχνει την βαθιά πίστη και αγάπη στον Θεό, αυτών των ανθρώπων. Μαζί όμως με τις οικογένειες αυτές που ήρθαν και εγκαταστάθηκαν εδώ, ήρθαν και άλλοι άνθρωποι, εκτός νόμου και άλλης ηθικής, δημιουργώντας ένα κακό όνομα για τους Ανθόκηπους πράγμα που στιγμάτισε και δυσφήμισε για μεγάλο χρονικό διάστημα την περιοχή και τους ανθρώπους που προσπαθούσαν μέσα σε αυτό το άσχημο περιβάλλον να αναθρέψουν τα παιδιά τους και να βελτιώσουν τις δύσκολες συνθήκες της ζωής τους.
       Απομακρυσμένη καθώς ήταν η συνοικία των Ανθοκήπων από το υπόλοιπο χωριό, τριακόσιες οικογένειες όλες κι’ όλες, δεν τύχαινε πάντα ίσης μεταχείρισης από τους διοικούντες την μικρή αυτή κοινωνία της Νέας Ευκαρπίας, με αποτέλεσμα να υστερεί υποδομών και ανάπτυξης. Τα χρόνια που πέρασαν βρήκαν τους Ανθόκηπους ανέτοιμους να υποδεχθούν τους καινούργιους κατοίκους που ήρθαν και γέμισαν την συνοικία με όμορφα σπίτια, μα με στενούς δρόμους και ανύπαρκτους χώρους άθλησης και ψυχαγωγίας των παιδιών που σιγά-σιγά άρχισαν να γεμίζουν τους δρόμους των Ανθοκήπων με τα γέλια και τις φωνές τους, μα και να διεκδικούν και αυτά μερίδιο στην ζωή και την ανάλογη προσοχή από τους υπευθύνους.
         Η πρόοδος δεν άργησε να έρθει. Ο κόμβος του περιφερειακού δρόμου, που κατασκευάστηκε για να ενώσει την ανατολική με την δυτική Θεσσαλονίκη, αλλά που έκοψε ουσιαστικά τους Ανθόκηπους στην μέση για να δημιουργήσει τους Ανθόκηπους της Πολίχνης και τους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, μα και άλλοι λόγοι προσέλκυσαν πολλές και μεγάλες επιχειρήσεις και μαζί μ’ αυτές νέες οικογένειες που ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στις νεοανεγερθείσες και φθηνότερες οικοδομές και έτσι η Νέα Ευκαρπία μεγάλωσε και έγινε και αυτή μια όμορφη μεγάλη συνοικία της δυτικής Θεσσαλονίκης, που δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από τις υπόλοιπες.
        Προσαρμοσμένη τώρα πια η Νέα Ευκαρπία στην σημερινή πραγματικότητα και υπό το βάρος της αύξησης του πληθυσμού και των πνευματικών αναγκών των κατοίκων, χωρίζεται σε τέσσερις Ενορίες και όχι σε μία όπως παλιότερα.
         Πρώτη είναι αυτή του Αγίου Γεωργίου της "επάνω" Ευκαρπίας, με περίλαμπρο καινούργιο ναό τώρα πια, τον Καθεδρικό Ναό όλων των Ενοριών της Νέας Ευκαρπίας, που αντικατέστησε τον παλαιό μικρό ναό φτιαγμένο με πρόχειρα μέσα τότε, για να καλύπτει τις μικρές ανάγκες των λιγοστών Ευκαρπιωτών. Ο καινούργιος αυτός Ναός, αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο και στον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, του οποίου παρεκκλήσι υπάρχει μέσα στην εκκλησία, πελώριος, πετρόκτιστος, όμορφος, με μεγάλο γεμάτο λουλούδια προαύλιο και δύο τεράστια καμπαναριά που φαίνονται από την είσοδο της κωμόπολης μας και ίσως και μακρύτερα, εξ’ ολοκλήρου αγιογραφημένος εσωτερικά, έτοιμος και ικανός για να στεγάσει την πίστη των δέκα χιλιάδων περίπου κατοίκων, της μεγαλύτερης και παλαιότερης Ενορίας της Νέας Ευκαρπίας.
        Δεύτερη νεοσύστατη Ενορία αυτή της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου των εργατικών κατοικιών, ανατολικά καθώς ανεβαίνουμε από τον κεντρικό δρόμο της Νέας Ευκαρπίας, την 25ης Μαρτίου. Η εκκλησία που τώρα κτίζεται εκεί είναι μια σεμνή και απλή κατακόμβη προς το παρόν, στο κέντρο της συνοικίας αυτής των τεσσάρων χιλιάδων οκτακοσίων πενήντα κατοίκων. Πρόκειται για ανθρώπους του καθημερινού μόχθου και του μεροκάματου, που είδαν το όνειρο της στέγασης τους να πραγματοποιείτε από τον οργανισμό εργατικής κατοικίας που τους έδωσε με κλήρωση φτηνά σπίτια αφού πληρούσαν προϋποθέσεις όπως το να είναι πολύτεκνοι ή με μικρό ετήσιο εισόδημα.
         Τρίτη καινούργια και αυτή Ενορία, του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ στην Ευξεινούπολη, το δυτικότερο σημείο της Νέας Ευκαρπίας, πίσω από την οδό Λαγκαδά (Κωνσταντινουπόλεως), περιοχή που μέχρι τώρα αγνοούσαμε οι περισσότεροι ότι άνηκε στον Δήμο μας, με μεγάλη εκκλησία που τώρα κτίζεται με ζήλο και μεγάλη πίστη από κατοίκους ποντιακής καταγωγής που πρόσφατα ήρθαν στην Ελλάδα από την Ρωσία. Αυτοί οι άνθρωποι σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα έφτιαξαν την εκκλησία τους παράλληλα με τα νοικοκυριά τους και θα την χαρούν τελειωμένη συντομότερα από όλους εμάς, δείγμα βαθιάς πίστης και αγάπης στον Δημιουργό Πατέρα τους.
      Τέταρτη επέλεξα να σας παρουσιάσω την Ενορία των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, όπου και υπηρετώ από τον Μάιο του 2010. Η περιοχή όπως προδίδει το όνομά της, κάποτε στέγαζε πολλά ανθοκήπια γεμάτο με λουλούδια όλων των ειδών και γεμάτο αμυγδαλιές και ανθοστόλιστους κήπους στα λιγοστά σπίτια, από όσο μπορώ να γνωρίζω από τις περιγραφές των ανθρώπων που ζουν εδώ από παλιά. Βέβαια όσοι κατοικούν εδώ τώρα θα γνωρίζουν ότι αυτή δεν είναι η σημερινή πραγματικότητα. Η αδιαφορία των αρχών του τόπου αυτού και η πολιτική τους για τους Ανθόκηπους δημιούργησαν μια συνοικία που έμεινε πολύ πίσω από τις εξελίξεις, παραγκωνισμένη και ξεχασμένη. Με όλα αυτά τα προβλήματα οι άνθρωποι εδώ, έφτιαξαν και αυτοί την εκκλησία τους, με μεγάλη όμως δυσκολία, πολύ προσωπική δουλειά και αμέτρητες ώρες μόχθου και κούρασης, υπόγεια εκκλησία αρχικά, που με την βοήθεια του Θεού θα τελειώσει κάποτε και οι κάτοικοι θα καμαρώνουν για το έργο τους, τον Ναό των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, τους φύλακες των κατοίκων των Ανθοκήπων, εδώ στο νοτιότερο άκρο της Νέας Ευκαρπίας, και στα σύνορα με το άλλο δημοτικό διαμέρισμα του Καλλικρατικού πια Δήμου μας, την Σταυρούπολη.
      Χίλιοι πεντακόσιοι κάτοικοι ή και περισσότεροι, από τους δεκαέξι χιλιάδες που αριθμούν τώρα πια την Νέα Ευκαρπία, εγκαταστάθηκαν εδώ στους Ανθόκηπους και αναμείχθηκαν με τους παλιούς κατοίκους, νέοι άνθρωποι οι περισσότεροι, μορφωμένοι, μα άνθρωποι χαμηλού εισοδήματος που τώρα ξεκινούν την ζωή τους και δημιουργούν τις οικογένειές τους, είναι αυτοί οι άνθρωποι που αντικατέστησαν την δυσπιστία και καχυποψία των παλαιών και κουρασμένων από τις υποσχέσεις κατοίκων, με την ένταση και την ζωντάνια, που πηγάζει από την νεότητα και την δημιουργικότητα, που πάντοτε ακολουθεί η κατάρτιση και η μόρφωση.
       Γι’ αυτούς τους ανθρώπους και τα προβλήματα τους, όχι όμως αυτά που αφορούν τον τρόπο ζωής τους, την ανάγκη τους για στέγαση, τον καθημερινό αγώνα τους για επιβίωση και άλλα τέτοιας φύσεως προβλήματα για τα οποία έχουν γράψει και θα γράψουν και στο μέλλον άλλοι που ίσως γνωρίζουν περισσότερα και είναι πιο αρμόδιοι, μα για αυτά που αφορούν την ψυχή τους, την αγάπη τους στον Θεό και τους προστάτες της ταλαιπωρημένης αυτής γειτονιάς τους, τούς Αγίους Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα, σας γράφω αυτές τις γραμμές. Έτσι ώστε να μην ξεχαστούν ποτέ οι παλιοί έποικοι των Ανθοκήπων, να μην ξεχαστούν όμως ούτε οι νεώτεροι που με το πείσμα και την εργατικότητα τους έφτιαξαν τα σπίτια τους για να στεγάσουν τα όνειρα τους και τώρα φτιάχνουν την εκκλησία τους για να βάλουν μέσα την ακλόνητη πίστη τους στον Θεό.
       Πρώτο τους μέλημα ήταν λοιπόν, μια Εκκλησία κοντά τους. Από το 2000 αρχίζουν έντονες οι πιέσεις προς την Κοινότητα της Νέας Ευκαρπίας για την απόκτηση Εκκλησίας στην συνοικία των Ανθοκήπων. Ο τότε Πρόεδρος της Κοινότητας της Νέας Ευκαρπίας, Γεώργιος Νιγδέλης, άνθρωπος βαθιά θρησκευόμενος, δεν αργεί και κατόπιν ενεργειών αυτού και του συμβουλίου του, τον Σεπτέμβριο του 2001 κοινοτικός χώρος χαρακτηρίζεται χώρος Ιερού Ναού, ο οποίος και προσωρινά παραχωρείται μέχρι την αποπεράτωση του Ιερού Ναού των Αγίων Θεοπατόρων, βάσει του συμβολαίου που συντάσσεται, στην Ιερά Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, στις 3 Νοεμβρίου του 2005. Έχει προηγηθεί ήδη από το 2002, κατόπιν ενεργειών του προϊσταμένου του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Νέας Ευκαρπίας, πρωτοπρεβύτερου πατρός Ιωάννη Δημητριάδη, σύσταση Ερανικής Επιτροπής για την ανέγερση του Ιερού Ναού στους Ανθόκηπους, στη μνήμη των Αγίων Θεοπατόρων, η οποία αμέσως αναλαμβάνει δράση και από σπίτι σε σπίτι μαζεύει χρήματα για τον σκοπό αυτό. Οι κάτοικοι συμμετέχοντας στην προσπάθεια αυτή και βλέποντας ένα όνειρο τους να πραγματοποιείται προσφέρουν ότι μπορεί ο καθένας και σε πολλές περιπτώσεις αυτό που έδωσε τελικά η κάθε οικογένεια ήταν το υστέρημα της, αυτό που το φυλούσε για μια ώρα ανάγκης, γιατί ανάγκη θεωρήθηκε πια από όλους τους κάτοικους να στεγάσουν και την πίστη τους.
       Εδώ με μεγάλο σεβασμό και αγάπη θα αναφέρω τα ονόματα των πρωτεργατών και πρώτων κτητόρων ουσιαστικά της εκκλησίας που τώρα εμείς θεωρούμε ως αυτονόητο αγαθό και δεν θα είχαμε αν αυτοί οι άνθρωποι δεν «υπερέβαλαν εαυτόν». Αυτή είναι η πρώτη Ερανική Επιτροπή που συστάθηκε για την ανέγερση Ιερού Ναού στους Ανθόκηπους όπως προκύπτει από κάποιο έγγραφο που βρήκα στον Ναό με αριθμό έγκρισης από την Μητρόπολη μας 1/2002:
1. ιερ. Ιωάννην Δημητριάδην, 2. Σαββίδην Γεώργιον, 3. Κυριακίδου Φωτεινήν, 4. Καραισαρίδου Σουλτάνα, 5. Χατζηευθυμιάδου Άνναν, 6. Ψαροπούλου Ανδρομάχη, 7. Παπαχριστούδη Αθανασίαν, 8. Λαζαρίδου Χριστίναν, 9. Μάρτζιον Ιωάννην, 10. Ερφέσογλου Νικόδημον, 11. Μανάβην Γεώργιον, 12. Ιωαννίδην Κωνσταντίνον, 13. Παπαδόπουλον Ελευθέριον, 14. Δεμερτζή Κωνσταντίνον. 
      Και η συγκίνηση περισσεύει τώρα που γνωρίζω από κοντά αυτούς τους ανθρώπους λίγο πιο κουρασμένους, λίγο πιο γερασμένους μα πάντα έτοιμους να προσφέρουν ξανά ότι έχουν και δεν έχουν για την εκκλησία, το «σπίτι» τους όπως λένε. Αλλά και ακόμα περισσότερους, μέσα από τα Εκκλησιαστικά Συμβούλια, όπως ο κος Γεώργιος Κακαμούκας, ο κος Μπουραζάνας Κωνσταντίνος, ο κος  Ξανθίδης Δημήτριος και ο κος Θεόδωρος Στεφάνου και από το Ενοριακό Φιλόπτωχο Ταμείο του ναού,  η κα Αντωνία Κακλαμάνη, η κα Ευανθία Παπαντώνη, η κα Ζωή Σαββίδου, η κα Στεφανία Μεχτερίδου και πολλές κυρίες και κυρίους ακόμα, που έβαλαν τον νοητό θεμέλιο λίθο από την αρχή ακόμα, αγκαλιάζοντας τους πρώτους ιερείς που πέρασαν από την Ενορία αυτή και συνεχίζουν την ανιδιοτελή προσφορά τους μέχρι και σήμερα.
     Τα ονόματα που σας έγραψα πιο πάνω, έπαψαν πια να είναι απλές αράδες πάνω στο χαρτί και έγιναν άνθρωποι γνώριμοι, γείτονες, φίλοι καρδιακοί, από κοινού αγωνιστές σε έναν αγώνα ιερό. Όμως τα ονόματα αυτών των ανθρώπων, που πρώτοι ξεκίνησαν αυτόν τον αγώνα μαζί με τα υπόλοιπα ονόματα όλων των τωρινών δωρητών, συνδρομητών, αφιερωτών, επιτρόπων και όλων όσων βοήθησαν λίγο ή πολύ για να ξεκινήσει αυτή η εκκλησία - εδώ θα ήθελα ιδιαιτέρως να μνημονεύσω τους αδελφούς Τζιμίκα, τον Στέργιο και τον Γιάννη, που σχεδόν αφιλοκερδώς βοήθησαν στην θεμελίωση του Ναού μας και που πάντα βρίσκονταν κοντά μας στις ανάγκες της εκκλησίας αυτής, μα και όλου του τόπου μας - δεν είναι πια ονόματα γραμμένα σε χαρτί, γράφτηκαν στα ουράνια κτιτορικά, με μελάνι άφθαρτο και ανεξίτηλο, γράφτηκαν και στα κτιτορικά του Ναού αυτού, μνημονεύτηκαν από τον προκάτοχο μου ιερέα και θα μνημονεύονται από εμένα στην συνέχεια, τον ταπεινό εφημέριο αυτού του Ναού και «εις τον αιώνα του αιώνος» από τους μεταγενέστερους.
       Στην συνέχεια της ιστορίας της προσπάθειας αυτής, τον πατέρα Ιωάννη Δημητριάδη, αντικαθιστά ο ιερομόναχος πατήρ Γαβριήλ Σιδηρόπουλος, συνεφημέριος του πατρός Ιωάννου στον Άγιο Γεώργιο της Νέας Ευκαρπίας, ως Πρόεδρος της Ερανικής Επιτροπής ανεγέρσεως του Ιερού Ναού Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, την 9η Αυγούστου του 2004, και ο αγώνας συνεχίζεται.
       Την 5η Ιουνίου του 2005 γίνεται σε μια σεμνή τελετή ο Αγιασμός για την θεμελίωση του Ιερού Ναού Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ.κ. Βαρνάβα και το όνειρο των κατοίκων των Ανθοκήπων αποκτά πια σάρκα και οστά.
       Την ίδια ημέρα η θεμελίωση ενός ακόμα κτιρίου στον τόπο μας ήταν γεγονός, του Πολιτιστικού Συλλόγου των Ανθοκήπων, πρώτης προσπάθειας για πολιτιστική ανάπτυξη στην περιοχή. Από εκείνη τη στιγμή μέχρι και σήμερα οι δύο αυτοί «φορείς» του τόπου αυτού, αποτελούμενοι σχεδόν από τον ίδιο κόσμο, και έχοντας ως κοινό παρανομαστή το καλό της συνοικίας των Ανθοκήπων και των ανθρώπων της, πορεύθηκαν αντάμα και συνεχίζουν ακόμα τον κοινό αγώνα τους για ένα καλύτερο αύριο, για αυτούς και τα παιδιά τους και για αυτόν τον λόγο οι αναφορές για τον Πολιτιστικό Σύλλογο, θα είναι τακτικές από αυτό το σημείο και μετά, στην ιστορία της Εκκλησίας μας.
       Περίπου στις ίδιες χρονολογίες και σχεδόν με τις ίδιες μεθόδους, μα πάνω από όλα με την ίδια αγάπη του κόσμου και την πίστη στον Θεό, ακόμα δύο εκκλησίες θεμελιώνονται στην Νέα Ευκαρπία. Ο προηγούμενος Επίσκοπος μας μακαριστός Κυρός Διονύσιος και κατόπιν ο νέος Μητροπολίτης μας κ.κ Βαρνάβας θεμελιώνουν την εκκλησία της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου στις εργατικές κατοικίες της Νέας Ευκαρπίας, όπου και υπηρέτησα τα πρώτα χρόνια της ιεροσύνης μου, και την εκκλησία του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ στην Ευξεινούπολη.
      Εκείνη περίπου ήταν η εποχή που δειλά-δειλά αρχίζουν να γίνονται οι πρώτες Θείες Λειτουργίες, από ιερείς που έστελνε η Ιερά Μητροπόλη μας, κυρίως τον π. Γαβριήλ Σιδηρόπουλο, αλλά και τον π. Ευστάθιο Τσιαουσίδη, για να εξυπηρετήσουν τις λατρευτικές ανάγκες των κατοίκων της περιοχής, τις Κυριακές και μεγάλες εορτές, μέσα στους χώρους του Πολιτιστικού Συλλόγου Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, που πολύ γρήγορα είχε χτιστεί και παραδοθεί στους κατοίκους και συγκεκριμένα στον δεύτερο όροφο του κτιρίου. Ο χώρος ήταν αφιλόξενος για κάτι τέτοιο και εντελώς ακατάλληλος, μα μιας και ήταν ο μοναδικός, τον ζέσταναν οι ψυχές των ανθρώπων, τον διακόσμησαν κατάλληλα, με φορητές εικόνες, φορητή Αγία Τράπεζα, όλα τα Ιερά Σκεύη που χρειαζόταν ο ιερέας για να επιτελέσει Θεία Λειτουργία και αφού τον ονόμασαν… Εκκλησία, τον αγάπησαν και εκεί εκκλησιάζονταν πια. Έτσι, αρχίζοντας να απομακρύνονται σιγά-σιγά και να απογαλακτίζονται από τον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου της «επάνω» Ευκαρπίας, όπως έλεγαν χαριτολογώντας μεταξύ τους οι κάτοικοι των Ανθοκήπων, ίσως και με μια πικρία, λόγω των πολλών, άλυτων και χρόνιων προβλημάτων τους, και έχοντας αποκτήσει τώρα… "εκκλησία", άρχισαν να νοιώθουν και… "Ενορία" αποκτώντας πια νέα ενοριακή, δυνατή συνείδηση.
        Τον Ιανουάριο του 2006 τον πατέρα Γαβριήλ Σιδηρόπουλο αντικαθιστά ο πατήρ Ιωακείμ Ουρεϊλίδης, ως πρόεδρος της Ερανικής Επιτροπής, νέος ιερέας, μορφωμένος, γεμάτος θέληση και ενθουσιασμό. Οι Θείες Λειτουργίες συνεχίζουν να γίνονται, από τον καινούργιο ιερέα πια, στην αίθουσα του Πολιτιστικού Συλλόγου Ανθοκήπων, που όπως προανέφερα, με χαρά και χωρίς δεύτερη σκέψη το διοικητικό του συμβούλιο, έδωσε την άδεια κάθε Κυριακή  και μεγάλη γιορτή να ανοίγουν οι πόρτες του για να υποδεχθεί τους κατοίκους των Ανθοκήπων, γλυτώνοντας τους από την ταλαιπωρία να πηγαίνουν για να εκκλησιαστούν στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι και τα θυρανοίξια του νέου Ιερού Ναού των Αγίων Θεοπατόρων στους Ανθόκηπους.
       Παράλληλα, υποβάλλεται στην Ιερά Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, αίτηση με θέμα τη δημιουργία νέας Ενορίας στους Ανθόκηπους Νέας Ευκαρπίας προς τιμήν των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης. Τριακόσιες είκοσι δύο (322) οικογένειες υπογράφουν το υπόμνημα που αποστέλλεται στη Μητρόπολη, η οποία αποφασίζει θετικά την 19ην Μαρτίου του 2007 και μαζί με την επίσης θετική γνωμοδότηση του Δήμου τότε της Νέας Ευκαρπίας την 29ην Μαρτίου του 2007 αποστέλλουν τα έγγραφα στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και η νέα Ενορία είναι γεγονός, με το Προεδρικό Διάταγμα υπ’ αριθμόν 190, της 14ης Σεπτεμβρίου του 2007, δημοσιευμένο στο φύλλο της εφημερίδας της Κυβέρνησης εκείνης της ημέρας, με όρια την εσωτερική περιφερειακή οδό της Θεσσαλονίκης, την κεντρική οδό 25ης Μαρτίου, που οδηγεί στην Νέα Ευκαρπία, την οδό Δασκαλίσσης Αθηνάς Τσακίρη και την οδό Λαγκαδά (Κωνσταντινουπόλεως).
       Την ημέρα της μνήμης των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, επιλέγει ο πατήρ Ιωακείμ Ουρεϊλίδης, ως ημέρα Θυρανοιξίων του Ιερού Ναού, την 8η Σεπτεμβρίου του 2007. Παρακολουθώντας από κάποια απόσταση τα γεγονότα εκείνη την περίοδο άκουγα και μου ήταν πολύ δύσκολο να το πιστέψω, πώς αυτόν τον ναό, έτοιμο για να υποδεχτεί κόσμο και να γίνουν τα Θυρανοίξια του, τον έφτιαξαν οι ενορίτες του μόλις μέσα σε εβδομήντα πέντε ημέρες. Ίσως να θεωρήσει κάποιος ότι ήταν υπερβολές από ανθρώπους με μεγάλη θέληση και τεράστια πίστη. Μα υπερβολή δεν θα ήταν να πιστέψει τότε κάποιος, πως σε αυτόν τον δύσκολο τόπο, άνθρωποι που με το ζόρι επιβίωναν και το βιοτικό τους επίπεδο ήταν πολύ χαμηλό, θα μπορούσαν έστω και να σκεφτούν να φτιάξουν Ναό; Και όμως ο ναός των Αγίων Θεοπατόρων, ένα όνειρο μιας χούφτας ανθρώπων, ήταν πια πραγματικότητα …είναι πραγματικότητα. Οι Άγιοι Θεοπάτορες απέκτησαν το σπίτι τους, μοναδικό σε όλον τον κόσμο από όσο ξέρω, μιας και ναός στην μνήμη των Άγίων Ιωακείμ και Άννης δεν συναντάται πουθενά, πράγμα που κάνει την Εκκλησία μας μοναδική και την ευλογία μεγάλη και σημαντική. Η προστασία τους στην περιοχή μας είναι ολοζώντανη και οι κάτοικοι έχουν να διηγηθούν την παρουσία των Αγίων στις δύσκολες στιγμές τους, την ανάσα τους πάνω στα παιδιά τους, την ευλογία τους στους άτεκνους γονείς και τέλος τα τόσα θαύματα τους στην γειτονιά μας πρώτα, μα και σε όλο τον κόσμο, γεγονότα που άλλα τα γνωρίζουμε και άλλα όχι.
       Σε αυτό το σημείο θα ήθελα για λίγο να σταθώ και να μνημονεύσω αυτούς που λίγο πιο πάνω τους ανέφερα ως «μια χούφτα ανθρώπων» και που είναι αυτοί που πρώτα ονειρεύτηκαν και μετά έφτιαξαν, δημιούργησαν, κατασκεύασαν μια νέα εκκλησία, την δική τους πια εκκλησία, που δεν έχει να επιδείξει πλούτο, μα ξεχειλίζει από αγάπη και από το ΘΑΥΜΑ των Αγίων προστατών τους, τον Ιωακείμ και την Άννα.
           Δεν θα μπορούσα όμως να μη μνημονεύσω και τις αρχές του τόπου μας, τον Πρόεδρο του χωριού μας τότε, τον κ. Νιγδέλη Γεώργιο και το Κοινοτικό Συμβούλιο, για την παραχώρηση του οικοπέδου που είναι χτισμένη η Εκκλησία μας και τις τακτικές και έκτακτες οικονομικές ενισχύσεις του. Δεν θα μπορούσα να μην μνημονεύσω, όταν αργότερα το μικρό χωριό μας  έγινε Δήμος, τον Δήμαρχο μας κ. Πανταζόγλου Χαράλαμπο και το Δημοτικό Συμβούλιο, για την μεγάλη οικονομική ενίσχυση, που στάθηκε και το έναυσμα για να αρχίσουν και οι εργασίες ανέγερσης του Ναού και στην συνέχεια, μικρές οικονομικές ενισχύσεις και μικρές χάρες προς την Ενορία μας, που διαμόρφωσαν τον Ναό μας έτσι όπως ήταν μέχρι πρότινοςΜια λιτή όμορφη και ζεστή  κ α τ α κ ό μ β η, ένα υπόγειο που περίμενε καρτερικά ένα ακόμη σπρώξιμο από τους ιθύνοντες, μια ακόμα σημαντική οικονομική υποστήριξη για να σηκωθεί και να κοιτάξει προς τα πάνω, να αρχίσει πάλι η ανοικοδόμηση και γιατί όχι κάποτε με την βοήθεια του Θεού και την στήριξη όλων, να τελειώσει και να παραδοθεί στους κατοίκους των Ανθοκήπων, που άλλωστε το αξίζουν. Αυτή η βοήθεια βέβαια δεν ήρθε ποτέ από τους άρχοντες του τόπου μας, όμως ήρθε τελικά από τον Θεό που άκουσε τις προσευχές μας και είναι το "θαύμα" των Αγίων Θεοπατόρων, οι οποίοι γρήγορα ήθελαν να τελειώσει το "σπιτικό" τους, ένα αδιαμφισβήτητο θαύμα, που παρακάτω θα σας περιγράψω με περισσότερες λεπτομέρειες.
       Αργότερα με την καλλικρατική ένωση των Δήμων Νέας Ευκαρπίας, Πολίχνης και Σταυρουπόλεως, σε έναν ενιαίο Δήμο που ονομάστηκε Δήμος Παύλου Μελά, αυτοί οι άξιοι άρχοντες που υπηρέτησαν το δημόσιο καλό για χρόνια στην μικρή κοινωνία της Νέας Ευκαρπίας, έκαναν στο πλάι και νέοι εκλεγμένοι δημοτικοί άρχοντες αναδείχθηκαν καταλαμβάνοντας τον δημαρχιακό θώκο και την διακυβέρνηση και των τριών τοπικών ενοτήτων στις εκλογές του 2010 αρχικά και κατόπιν του 2014, υποσχόμενοι όλοι στον λαό που τους ψήφισε πως θα διορθώσουν τα κακώς κείμενα και θα είναι καλύτεροι από τους προηγούμενους. Η πάσα αλήθεια βέβαια για την δική μας γειτονιά, την Νέα Ευκαρπία ήταν πως λόγω της μικρότερης εκπροσώπησης μας στον νέο Δήμο Παύλου Μελά δεν τύχαμε της πρέπουσας μεταχειρίσεως, με αποτέλεσμα τα χρόνια προβλήματα που αντιμετώπιζε η κοινωνία μας και ιδιαιτέρως η συνοικία των Ανθοκήπων να παραμείνουν, αν όχι να μεγαλώσουν, να διογκωθούν και να μας πνίξουν, μια πρακτική που βλέπουμε να συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, το 2015, έχοντας αλλάξει δύο διοικήσεις στον Δήμο μας και δύο αξιόλογους Δημάρχους, τον πρώην, κο Παπαδόπουλο Διαμαντή στις Δημοτικές εκλογές του 2010 και τον νυν, κο Δεμουρτζίδη Δημήτριο σε αυτές του 2014, οι οποίοι σαφώς και προσπάθησαν και προσπαθούν ακόμα, μα τα προβλήματα δυστυχώς τους προσπέρασαν αφού έχουν τις δικές τους ταχύτητες και εν τέλει η δυσχερής οικονομική κατάσταση και η κρίση που αντιμετωπίζει γενικότερα η Ελλάδα μας σήμερα, δεν τους δίνει πολλά περιθώρια, αλλά τους πήρε και αυτά τα λίγα που είχαν, μέσα σε ένα κεντροκυβερνητικό σχήμα που πήρε τελικά η διακυβέρνηση της δύσμοιρης χώρα μας μετά από την απίστευτη αστάθεια, το κλείσιμο των τραπεζών, τα capital controls, των συνεχών εκλογικών αναμετρήσεων και τον άμεσο κίνδυνο της χρεοκοπίας, που την ταλάνισαν, ίσως και κατέστρεψαν μέσα στο μικρό τελευταίο χρονικό διάστημα (Αυτά όμως ας τα αφήσουμε για τους πολιτικούς σχολιαστές του μέλλοντος).   
        Ξεχωριστή μνεία όμως οφείλω να κάνω και για την τσιμεντοποιία ΤΙΤΑΝ και INERBETON που και αυτές έβαλαν το λιθαράκι τους προσφέροντας ένα μικρό μέρος των τσιμέντων και του σκυροδέματος που ως πελάτες αυτών χρησιμοποιήσαμε από την αρχή ακόμα της ανοικοδόμησης του ναού μας, αρχικά για την κατασκευή της κατακόμβης και κατόπιν για τον επίγειο ναό μας, που ακόμα κατασκευάζεται και θα χρειαστεί περαιτέρω βοήθεια, με δυο προσφορές κατά τα έτη 2012 και 2014, συμβάλλοντας έτσι στην ανέγερση δημόσιων κτιρίων στην Νέα Ευκαρπία όπως και ο ναός μας, ελάχιστη όμως αποζημίωση και ανταπόδοση για την μεγάλη ζημιά που προκλήθηκε τόσα χρόνια από την αλόγιστη ρύπανση τόσο από τα λατομεία που υπήρχαν κάποτε εδώ, όσο και από την χωρίς σχεδιασμό και προστασία για τους κατοίκους και το περιβάλλον, λειτουργία του εργοστασίου τσιμεντοποΐας μέχρι και αρκετά πρόσφατα, μέχρι που μετά από αγώνες των ευκαρπιωτών, αργά μα εγκαίρως, κατάλαβαν οι ιδιοκτήτες του πως δεν μπορεί ποτέ το οικονομικό συμφέρον να είναι πάνω από την ανθρώπινη ζωή και το φυσικό περιβάλλον, δώρα και τα δύο δώρα του Θεού και Δημιουργού μας, και έτσι να ευθυγραμμιστούν με τους διεθνείς κανόνες και τις ευρωπαϊκές οδηγίες, παίρνοντας μάλιστα και το πρώτο εθνικό βραβείο στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Επιχειρήσεων για το Περιβάλλον 2013-2014 στην κατηγορία "Διεργασία".  Ευχαριστούμε πολύ για την αγάπη σας και αναμένουμε περισσότερη...
        Ο καιρός πέρασε, ο πρώτος ουσιαστικά εφημέριος του ναού, πατήρ Ιωακείμ, έβαλε τα δυνατά του και στήθηκε η καινούργια Ενορία, με καθημερινές Ακολουθίες, Αγρυπνίες, Πανηγύρεις και πολύ αγάπη στους ενορίτες του, αγάπη που του ανταπέδωσαν αποχαιρετώντας τον όταν για προσωπικούς του λόγους χρειάστηκε να φύγει, μετά από τρεισήμισι χρόνια διακονίας στην ενορία αυτή.
       Έτσι την 1η Μαΐου του 2010, ήρθε η στιγμή που και εγώ με την σειρά μου αντικατέστησα τον πατέρα Ιωακείμ, ο οποίος μετακόμισε στην γενέτειρα του την Κομοτηνή, και έμεινα να αναλάβω την συνέχιση του έργου του.
          Γεννημένος εδώ, Ευκαρπιώτης και εγώ, αγαπώντας και πονώντας αυτόν τον τόπο και γνωρίζοντας τα ιδιαίτερα προβλήματα αυτού του κομματιού της Νέας Ευκαρπίας, των Ανθοκήπων, με περισσή αγωνία και αποφασιστικότητα, μα περισσότερο, πιστεύω, με την στήριξη των Αγίων Θεοπατόρων και ιδιαίτερα της Αγίας Άννας που σε όλη μου την ζωή ένοιωθα να με προστατεύει, μα και την ευλογία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου που φέρω αναξίως το όνομα του και που οδήγησε τα βήματα μου στην ιεροσύνη, ξεκίνησα τον αγώνα μου για την νέα, μα καθόλα γνώριμη Ενορία μου που ανέλαβα κατόπιν εντολής του Επισκόπου μου να διακονήσω ως εφημέριος.
       Πρώτο μου μέλημα ήταν, με την αναγκαστική αλλαγή όλων των Επιτροπών του ναού για τα έτη 2011, 2012 και 2013, η επιλογή των ανθρώπων που μαζί με εμένα θα αποτελούσαν το καινούργιο Εκκλησιαστικό Συμβούλιο. Έκανα το πρώτο κάλεσμα και με χαρά κατάλαβα πως δεν ήμουν μόνος, αφού γρήγορα απέκτησα τους νέους μου Επιτρόπους, ανθρώπους με πίστη και όρεξη για δουλειά. Πρώτος ανταποκρίθηκε από νωρίς ακόμη ο κύριος Χρήστος Χαλκίδης, ιδιοκτήτης γραφείου τελετών, παλαιός κάτοικος των Ανθοκήπων, βαθιάς πίστης και αγάπης για τον συνάνθρωπο του, εργατικός και πρόθυμος να προσφέρει τις 
υπηρεσίες του «προς δόξαν Θεού». Μετά ακολούθησε ο κύριος Στέφανος Καρούλιας, από τους καινούργιους κατοίκους των Ανθοκήπων, χαριτωμένος, πάντα χαμογελαστός και ορεξάτος, καλός οικογενειάρχης, πολύτεκνος, που ο Θεός τον ευλόγησε με τέσσερα πανέμορφα αγόρια που κάθε Κυριακή γεμίζουν την εκκλησία μας και το ιερό, όπου από πολύ νωρίς έρχονται για να γίνουν βοηθοί μου στην τέλεση της Θείας Λειτουργίας, με τις φωνές τα γέλια τους και ενίοτε τις σκανδαλιές τους.          
        Κατόπιν στο εκκλησιαστικό συμβούλιο μπήκε ο κύριος Αναστάσιος Αναστασιάδης, παλαιός Ευκαρπιώτης και αυτός, γνωστός και αγαπητός από όλο τον κόσμο, με όρεξη για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, στην Ενορία και στην εκκλησία μας που κλήθηκε για να βοηθήσει στο δύσκολο έργο της εκκλησίας μας, ο οποίος όμως αποχώρησε στα μισά της θητείας του για λόγους υγείας και τον αντικατέστησε ως νέο τότε μέλος, ο κος Βλάσιος Μυλωνάς, στρατιωτικός στο επάγγελμα, που και αυτός προς το τέλος της θητείας του μας εγκατέλειψε παίρνοντας μετάθεση και αφήνοντας στο Εκκλησιαστικό Συμβούλιο ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Τέταρτος στην επιτροπή του Ναού μας μπήκε ο κύριος Λάζαρος Θεοφάνους, από τους παλαιότερους κατοίκους της Νέας Ευκαρπίας, καλός επαγγελματίας, τίμιος και ηθικός, που τελευταίος άκουσε το κάλεσμα της Αγίας Άννας και του Αγίου Ιωακείμ, μα που δεν σταμάτησε από τότε την προσφορά και την αγάπη του μαζί και με τους υπόλοιπους επιτρόπους για τον ταπεινό, υπόγειο, μα τόσο όμορφο και ζεστό ναό μας. 
       Έτσι, αφού επέλεξα τους ανθρώπους που θα με πλαισίωναν στο έργο της διοίκησης της μικρής εκκλησίας μας και πήραμε τα διοριστήρια έγγραφα στα χέρια μας και την ευλογία του ποιμενάρχη μας, Σεβασμιωτάτου κ.κ  Βαρνάβα, σε μια όμορφη εκδήλωση στον Ιερό Ναό του Τιμίου Προδρόμου, καθεδρικού ναού της Μητροπόλεως μας και μαζί επίσης, πρώτα με την κα Κωνστάντζα Τζιορντάνο - Παπαδοπούλου, την Κωνσταντίνα μας και κατόπιν με την κα Ελίνα Ελευθεριάδου, 
ανιδιοτελείς συνεργάτριες στο τομέα της καθαριότητας και ευταξίας του Ναού, ήμασταν πια έτοιμοι και επίσημα για να αναλάβουμε τις νέες μας αρμοδιότητες που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μόνο η διακονία στους Άγίους Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα.
      Ένα ακόμα σημαντικό κομμάτι στην καλή λειτουργία ενός ενοριακού ναού, όπως είναι τώρα πια ο δικός μας ναός παρότι στο πρώιμο στάδιο  της κατακόμβης, ήταν και η επιλογή του ανθρώπου αυτού που θα αναλάμβανε το αναλόγιο του ναού μας και ο οποίος θα έπρεπε να είναι, πρώτα βαθιά ευλαβής και άνθρωπος αγάπης και κατόπιν καλλίφωνος και γνώστης της βυζαντινής μουσικής και του εκκλησιαστικού τυπικού, προσόντα που συγκέντρωνε ο ήδη, μέχρι τον Μαΐο του 2010 που ανέλαβα τα ηνία της Ενορίας, 
ιεροψάλτης της εκκλησίας μας κος Παύλος Παπαδόπουλος, ο οποίος είχε επιλεγεί για την θέση αυτή από τον προκάτοχο μου, π. Ιωακείμ Ουρεϊλίδη και παρέμεινε στην θέση αυτή μέχρι το 2011 οπότε και μου ζήτησε να σταματήσει για να αφοσιωθεί στην εργασία του και στην οικογένεια του.
      Κατόπιν τούτου ξεκίνησε η προσπάθεια μας για την ανεύρεση νέου ιεροψάλτου με τα ίδια προσόντα, αν γινόταν και περισσότερα. Οι Άγιοι μας οδήγησαν για αυτό το διακόνημα στην εξώπορτα του «σπιτιού» τους τον κο Κωνσταντίνο Παπαγερούδη, άνθρωπο βαθιάς πίστης, ευλαβέστατο και φιλακόλουθο, οικογενειάρχη πολύτεκνο και καλλίτεκνο, εκπαιδευτικό στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση μαζί με την σύζυγο του, κα Ζαφειρία, με γλυκιά και δυνατή φωνή, καλλικέλαδο και πολύ γρήγορα αγαπητό από όλους τους ενορίτες μας που τον αγκάλιασαν και τον έκαναν αμέσως μέλος της μεγάλης οικογένειας της Εκκλησίας μας, της Ενορίας μας, της όμορφης γειτονιάς των Ανθοκήπων.
      Με τον καιρό όμως οι ανάγκες στο ψαλτήρι της εκκλησιάς μας μεγάλωναν και περίσσευαν αναλόγως με την λειτουργική ζωή της Ενορίας μας, οπότε και νέον ιεροψάλτη ζητήσαμε από τους Αγίους μας, που γρήγορα ανταποκρίθηκαν στέλνοντας στο κατώφλι μας ακόμα έναν αξιολογότατο συνεργάτη, τον κο Ευάγγελο Δούδη, ο οποίος το 2013 τοποθετήθηκε στο δεξιό ψαλτήρι αφήνοντας στον κο Παπαγερούδη την ευθύνη της δημιουργίας του αριστερού αναλογίου που ποτέ δεν είχαμε, στο οποίο
 παρέμεινε μέχρι και τα τέλη του 2014 και τελικά αποχώρισε για να μπορέσει να είναι πιο συνεπής στις οικογενειακές υποχρεώσεις του. Έτσι και πάλι ορφάνευσε το αριστερό ψαλτήρι μας που όπως τόνισα στον κο Κωνσταντίνο κατά την αποχώρηση του, «πάντα θα περιμένει τον δημιουργό του, για να του δώσει ζωή και ανάσα». Μέχρι όμως την επιστροφή του, ανέλαβε την διακονία του αριστερού αναλογίου του Ναού μας, ο κος Θωμάς Ζακακλάς από το 2015 και συνεχίζει μέχρι και τώρα να προσφέρει τα χαρίσματα που του δόθηκαν από τον Θεό, αντίδωρο στην Αγάπη
 Του, διακονώντας ως λαμπαδάριος στην Ενορία μας.   
      Από το αναλόγιο του ναού μας και από φτωχή και ταπεινή Ενορία μας κατά καιρούς και ιδιαίτερα στις μικρές και μεγάλες πανηγύρεις της, πέρασαν και κόσμησαν με την παρουσία τους μεγάλοι και γνωστοί ιεροψάλτες με πρώτο και κυριότερο τον Αρχιμανδρίτη της Ιεράς Μητροπόλεως μας και καλλικέλαδο δάσκαλο της Βυζαντινής Μουσικής, πατέρα Παύλο Ιωσηφίδη, φίλο, πνευματικό και καθοδηγητή, σύμβουλο και κυρίως πάντα παρόντα στο μεγαλύτερο μέρος της κοσμικής και αργότερα της ιερατικής ζωή μου. Ένας 
ακόμη καινούργιος φίλος στην οικογένεια της Ενορίας μας, είναι και ο πρωτοψάλτης του Ιερού Ναού του Αγίου Φωτίου της Θεσσαλονίκης, κος Στυλιανός Ζαχαρίου, που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις αφού είναι γνωστός στους κύκλους της Εκκλησίας και που δεν χάνει την ευκαιρία για να βρεθεί κοντά μας στις χαρές και στα πανηγύρια μας, μια και «χρωστά» στους Αγίους μας, προστάτες των ζευγαριών, τον Ιωακείμ και την Άννα, το πιο σημαντικό μέρος από την περιουσία του…τα υπέροχα παιδιά του.             
       Εδώ, σε αυτό το καίριο σημείο της διήγησης της ιστορίας της Ενορίας μας θα ήθελα με σεβασμό και αγάπη να αναφέρω τα ονόματα κάποιων μελών από την παλαιά επιτροπή του ναού μας, που έδωσαν την ζωή τους ώστε να υπάρχει αυτός ο χώρος, αυτή η μικρή και όμορφη κατακόμβη, για να μπορούμε τώρα εμείς να προσευχόμαστε και να δοξάζουμε τον Θεό. Τον κύριο Θεόδωρο Στεφάνου και τον κύριο Ελευθέριο Παπαδόπουλο που είναι και ουσιαστικά οι κτήτορες του ναού, που μπορεί να έπαψαν τυπικά να είναι οι επίτροποί του, μα δεν θα πάψουν ποτέ να είναι στην καρδιά και στην σκέψη μας. Άλλωστε δεν σταμάτησαν ποτέ να διακονούν τους Άγιους Θεοπάτορες, είναι εδώ πάντοτε για να συμβουλεύουν και να βοηθούν τους νέους επιτρόπους μας.
       Ξεχωριστή μνεία θα ήθελα κάνω σε έναν ακόμη από τους παλιούς επιτρόπους μας, τον κύριο Ξανθίδη Δημήτριο, μια παρουσία που κόσμησε το αναλόγιο του ναού μας από την πρώτη στιγμή, από την δημιουργία θα έλεγα της ενορίας μας, έναν άξιο βοηθό τόσο στον προκάτοχο μου, τον πατέρα Ιωακείμ, όσο και σε εμένα, έναν άνθρωπο που αθόρυβα, αγόγγυστα και τελείως αφιλοκερδώς πρόσφερε τις υπηρεσίες του στους Αγίους Θεοπάτορες. Δυστυχώς λόγοι προσωπικοί αναγκάζουν την οικογένεια του κυρίου Ξανθίδη να φύγει στο εξωτερικό αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό πίσω του και κάνοντας φτωχότερη την ενορία μας. Όμως από την καρδιά μας, ο Δημήτρης, η Ράνια και ο μικρός Γιωργάκης δεν θα φύγουν ποτέ. Τους ευχόμαστε καλή δύναμη στην νέα τους ζωή, και είμαι σίγουρος πως οι Άγιοι Θεοπάτορες γρήγορα θα τους φέρουν πάλι κοντά μας. 
       Το ξεκίνημα έγινε με κάποιες απαραίτητες παρεμβάσεις μέσα στον ναό μας. Μερικές από αυτές είναι, η δημιουργία δύο όμορφων αιθουσών μνημοσύνων και άλλων χρήσεων, κάτι που διευκόλυνε πολύ τους κατοίκους των Ανθοκήπων. Άλλη παρέμβαση ήταν η δημιουργία πρακτικών και σύγχρονων αιθουσών για τα παιδιά των κατηχητικών μας, όπως επίσης και μικρός ζεστός και χαριτωμένος παιδικός σταθμός για τα μωρά του τόπου μας, που ολοένα αυξάνονται, εξοπλισμένος με οθόνη και ηχεία που μετέδιδαν απευθείας την Θεία Λειτουργία, αλλά συγχρόνως και πάμπολλα παιχνίδια μέσα στην αίθουσα,  όπου μπορούσαν οι μητέρες ασφαλώς να αφήσουν τα παιδιά τους υπό την επίβλεψη κάποιας υπευθύνου κυρίας και αναπόσπαστα να συμμετέχουν στην Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία, αλλά και πολλές ακόμα διορθωτικές λεπτομέρειες που έκαναν τον ναό μας τώρα πιο πρακτικό, ζεστό και όμορφο.
       Μα η όψη του ναού μας άλλαξε και εξωτερικά, με ένα πολύ όμορφο μικρό προσκυνητάρι δίπλα από την είσοδο της εκκλησία μας, που έκτισαν μέσα σε λίγες ημέρες ο κ. Γρηγόριος Ζήσης και ο κ. Ελευθέριος Παπαδόπουλος, κάτοικοι των Ανθοκήπων, που προς τιμήν τους φέρει το όνομα τους. Αφιερωμένο λοιπόν το νέο μας εκκλησάκι στην μνήμη του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και του Αγίου Ελευθερίου, για να θυμίζει σ’ εμάς πάντα τους κτήτορες του και η ευλογία της προσφοράς τους να πηγαίνει σ’ αυτούς και τις οικογένειες τους. Τους ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας γιατί ομόρφυνε η εκκλησία μας και γιατί τώρα μπορεί ο πιστός κόσμος που περνά από εκεί ν’ ανάβει το κεράκι του καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας.
      Ακόμα ένα  παρεκκλήσι έχουμε στην Ενορία μας από το έτος 2002 στους Ανθόκηπους, κατασκευασμένο και τοποθετημένο στην είσοδο της μεγάλης πλατείας του Ιερού Ναού μας στην συμβολή των οδών Καραϊσκάκη και Ανθοκήπων, από ανθρώπους με μεγάλη αγάπη και πίστη στον Θεό, μα κυρίως από τους οδηγούς που τότε περνώντας από την γειτονιά μας με τα επαγγελματικά φορτηγά τους κατευθυνόμενοι στις μεγάλες αποθήκες του "Μπακατσέλου" με τα είδη υγιεινής, ήθελαν έναν τόπο για να εγκαταστήσουν εκεί τον Άγιο προστάτη τους, των οδηγών και των οχημάτων τους, τον Άγιο Χριστόφορο, να του ανάβουν το καντήλι του και ένα κεράκι κάνοντας την προσευχή τους κάθε πρωΐ πριν πάνε στην δουλειά τους, για να τους γυρίζει πίσω καθημερινά το βράδυ σώους και αβλαβής στα σπίτια και στην οικογένεια τους, αυτούς και το αυτοκίνητο τους, για να έχουν καλό δρόμο και προστασία πάνω στο τιμόνι που κρατούν και στους δρόμους που περιδιαβαίνουν μέρα και νύχτα ασταμάτητα. Αυτό το μικρό παρεκκλήσι του Αγίου Χριστοφόρου του θαυματουργού Αγίου των οδηγών, το βάψαμε, το καθαρίσαμε, το περιποιηθήκαμε μέσα και έξω, το αγιογραφήσαμε και το ανακαινίσαμε το 2012 για να φρουρεί την είσοδο του τεράστιου πάρκου του ναού μας και να σηματοδοτεί την ύπαρξη του μεγάλου Ιερού Ναού μας, που τώρα χτίζεται, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, που δεσπόζει προστατευτικά στην βόρεια άκρη της πλατείας μας και καθημερινά ψηλώνει και μεγαλώνει με την ευλογία των Αγίων μας και των δωρητών και κτητόρων του, οι οποίοι και μυστικά χρηματοδοτούν την αποπεράτωση του. 
      Στα βόρεια σύνορα της ενορίας μας, στην οδό Δασκάλας Αθηνάς Τσακίρη, μέσα σ’ ένα καινούργιο πάρκο του Δήμου, που είναι αφιερωμένο στους Μικρασιάτες προγόνους μας, αποφασίσαμε με την νέα επιτροπή του ναού μας, την σύμφωνη γνώμη των ενοριτών μας και την έγκριση του Δήμου, να αγοράσουμε και να τοποθετήσουμε μικρό και όμορφο εκκλησάκι προς τιμή των Μικρασιατών συγγενών μας που χάθηκαν στην προσπάθεια να βρουν την νέα τους πατρίδα. Ελάχιστος φόρος τιμής για όλους αυτούς είναι πιά αυτό το μνημείο, αυτό το όμορφο μικρό παρεκκλήσι των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, που κατόπιν συνεννοήσεως και με τον Μικρασιατικό σύλλογο της Ευκαρπίας, φέρει το όνομα του Αγίου Παχωμίου μικρασιάτη Αγίου, που έζησε και μετά από μεγάλη περιπλάνηση μαρτύρησε στο Ουσάκι της Μικράς Ασίας, τόπο καταγωγής των περισσοτέρων μας. Το παρεκκλήσι μας αυτό από την αρχή το αγκάλιασαν οι κάτοικοι των Ανθοκήπων, και ιδιαίτερα οι παλιοί, που ανάβοντας το κεράκι τους εκεί και μνημονεύοντας τους δικούς τους αδικοχαμένους ήρωες, φέρνουν στο μυαλό τους τις αλησμόνητες χαμένες πατρίδες τους και την ζωή εκεί.
        Παράλληλα με τις βελτιώσεις μέσα και έξω από τον ναό μας ξεκινήσαμε σιγά-σιγά να βελτιώνουμε και την οργάνωση της λατρευτικής ζωής της Ενορίας μας μαζί με την Επιτροπή του Ναού και τον πιστό κόσμο της συνοικίας των Ανθοκήπων. Συνεχίσαμε τις τακτικές Θείες Λειτουργίες, τις Αγρυπνίες, τις εβδομαδιαίες Παρακλήσεις μας στους Αγίους Θεοπάτορες, αλλά και ιδιαίτερα στην Αγία Άννα, όποτε χρειαζόμασταν την βοήθεια της και που ποτέ δεν μας αρνήθηκε και τόσα άλλα που ο κόσμος εδώ τα δέχτηκε με μεγάλη χαρά και ανταπόκριση.
        Μερικά από αυτά, τα σημαντικότερα, σας αναφέρω παρακάτω για να σας κάνω και εσάς κοινωνούς της λατρευτικής ζωής της Ενορίας μας.
       Υπαίθριο  Πανηγυρικό Εσπερινό, Αρτοκλασία και Αγιασμό για τα αυτοκίνητα και τους οδηγούς τους, μπροστά στο μικρό παρεκκλήσι μας στην είσοδο του μεγάλου προαυλίου του ναού μας, αφιερωμένο στον Άγιο Χριστόφορο προστάτη των οδηγών, την  παραμονή της ημέρας της μνήμης του την 9η Μαΐου, που ο λαός εδώ τον αγαπά και ιδιαίτερα οι επαγγελματίες οδηγοί, που αξημέρωτα περνούν και ανάβουν ένα κεράκι για να έχει ο Άγιος καλά αυτούς και το αυτοκίνητό τους και να τους οδηγήσει πάλι πίσω στο σπίτι τους το βράδυ.
        Την μεγάλη πανήγυρη μας για τους Άγιους προστάτες μας και  Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα την 9η Σεπτεμβρίου, με λιτανεία της εικόνας τους στους δρόμους και στις γειτονιές των Ανθοκήπων για ευλογία των κατοίκων, των επισκεπτών και προσκυνητών. Αρχιερατικό Εσπερινό και Θεία Λειτουργία, πρωτοστατούντος του Δεσπότη μας, παρουσία πολλών ιερέων από την Μητρόπολη μας αλλά και των γειτονικών Μητροπόλεων καθώς και πλήθος πιστών που συρρέουν στην φτωχή μα μοναδική στον κόσμο εκκλησία μας, για να πάρουν την ευλογία των Αγίων Θεοπατόρων και την βοήθεια τους για τα προβλήματα που τους απασχολούν, για να δώσουν οι Άγιοι ευτεκνία στα νέα ζευγάρια και να κάνουν το θαύμα τους σε άλλα ζευγάρια που αγωνίζονται να τεκνοποιήσουν και πού δεν μπορούν. Το λατρευτικό κομμάτι της πανηγύρεως συνοδεύεται με διήμερο, πολλές φορές και εβδομαδιαίο παραδοσιακό γλέντι στην μνήμη των Αγίων μας, την 8η και 9η Σεπτεμβρίου, όπου σε συνεργασία Εκκλησίας και των Τοπικών Αρχών οργανώνουμε εκδηλώσεις με χορευτικά συγκροτήματα της περιοχής μας και άλλων συνοικιών της Θεσσαλονίκης, μουσικές βραδιές με χορούς και τραγούδια, εδώ μπροστά στο προαύλιο της εκκλησίας μας, όπου εκείνη τη χρονική περίοδο, σμίγει η Ελληνική παράδοση που θέλει γλέντια και χαρές στην μνήμη των Αγίων τους, με την λατρευτική παράδοση, τις Παρακλήσεις, τις Θείες Λειτουργίες, τους Εσπερινούς και τις προσευχές.

     Στις πανηγύρεις μας το 2010 ο Επίσκοπος μας κατά την ώρα του Αρχιερατικού Πανηγυρικού Εσπερινού, απένειμε τιμητικά σε εμένα αλλά κατ' επέκταση και σε όλον τον χριστεπώνυμο λαό της Ενορίας μας, το οφίκιο του Οικονόμου,  ενώ το 2012 λαμβάνω και πάλι εκ των χειρών του την τιμή και την ευλογία του και ένα ακόμα πολύ σημαντικό οφίκιο, αυτό του Αρχιμανδρίτου, και παράλληλα μας ανακοινώνεται αιφνιδίως ο διορισμός και νέου εφημερίου στον ναό μας, σημάδι της προόδου και της εξέλιξης της Ενορίας μας, του συνονόματου πατρός Χρυσοστόμου Κοτσίδη, Πρωτοπρεσβυτέρου της καθ' ημών Ιεράς Μητροπόλεως, προερχομένου από την Ενορία του Δενδροποτάμου της Μενεμένης και του Ιερού Ναού του Αγίου Νεκταρίου, όπου και διακόνησε ως προϊστάμενος επί εικοσαετίας και παραπάνω, τον οποίο κατά την ώρα ενός Κυριακάτικου Συλλείτουργου, τον καλωσορίσαμε στην Ενορία μας, τον υποδεχθήκαμε και τον αγκαλιάσαμε ως νέο μέλος της, ιερέα και πνευματικό μας πατέρα, αφού ο π. Χρυσόστομος έχοντας την ευλογία του Επισκόπου μας ως "πνευματικού", θα διακονούσε τον πιστό λαό μας στον δύσκολο και ευαίσθητο τομέα της Εξομολόγησης, κάθε Τετάρτη αρχικά και Πέμπτη αργότερα μετά τον Εσπερινό, ή κατόπιν συνεννοήσεως οποτεδήποτε αυτός έκρινε απαραίτητο.  
      Σημαντική και συγκινητική στιγμή της Μεγάλης Πανηγύρεως μας το 2013, ήταν αυτή του Αρχιερατικού Πανηγυρικού Εσπερινού, όταν κατόπιν προτάσεως μου, ως προϊσταμένου του ναού και προέδρου της Ενοριακής Νεανικής Εστίας στην Ιερά μας Μητρόπολη, ο Επίσκοπος μας,  Σεβασιώτατος Μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ.κ Βαρνάβας, τέλεσε την Ακολουθία της Χειροθεσίας, ονομάζοντας Αναγνώστες τρία από τα παιδιά του ανώτερου κατηχητικού της Ενορίας μας και μαθητές μου, τον Νικόλαο Τσαχαλίδη, Βασίλειο Αμοιρίδη και Θεόδωρο Καρούλια, κάνοντας γονείς, συγγενείς και φίλους να ριγήσουν από συγκίνηση και ιδιαίτερα εμένα να υπερηφανεύομαι για αυτά τα παιδιά, τους Αναγνώστες πια της Ενορίας μας, αλλά και για όλα τα παιδιά των κατηχητικών μας, που καθημερινά με κάνουν να νοιώθω σαν «πατέρας» τους και μάλιστα πολύτεκνος, ένας «πολύτεκνος ιερομόναχος», παρατσούκλι που πρόσφατα μου κολλήσανε οι συνεργάτες μου.  
          Στην Μεγάλη Πανήγυρη μας δε, το 2014, η οποία κράτησε τέσσερις ολόκληρες ημέρες, εκτός όλων των άλλων λατρευτικών και κοινωνικών εκδηλώσεων, εισοδεύσαμε  για πρώτη φορά στον Ιερό ναό μας, μαζί με τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Θεουπόλεως, κ.κ Παντελεήμονα, πολλών ιερέων και πλήθος πιστών από παντού, τα σεπτά λείψανα των Αγίων προστατών μας, των Δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, τα οποία θα παραμείνουν για πάντα ως ανεκτίμητος θησαυρός μας, μέσα στην πανέμορφη ασημένια λειψανοθήκη που ειδικά κατασκευάσαμε για να βρίσκονται εκεί αιωνίως και να σκορπούν την ευλογία τους σε όσα πιστά ζευγάρια θα έρχονται στην μικρή εκκλησιά μας να τα προσκυνήσουν ζητώντας από τους Αγίους μας να πρεσβεύουν μαζί με την Παναγία κόρης τους στον Εγγονό τους Χριστό, για το Θείο Δώρο της τεκνοποιΐας. 
     Η Ενορία μας πια έχοντας την όμορφη και πρακτική κατακόμβη της προσωρινά για τις λατρευτικές και άλλες ανάγκες της και  μέχρι αισίως να ολοκληρωθεί η κατασκευή του υπέργειου Ναού μας, που μέχρι και αυτήν την στιγμή που γράφω το ιστορικό μας, Νοέμβριο του 2015, συνεχίζονται πυρετωδώς, αλλά κυρίως έχοντας τους ίδιους τους Αγίους μας, τον Ιωακείμ και την Άννα, από το Φθινόπωρο του 2014, τον Σεπτέμβριο στην Πανήγυρη τους, μέσω των ιερών λειψάνων τους, που εισοδεύσαμε και για πάντα θα θησαυρίζονται στον Ναό μας ως κειμήλιο και απαράμιλλος, ανεκτίμητος και ανυπέρβλητος θησαυρός μας, θεωρώ πως είναι ευλογημένη, προστατευμένη και έτοιμη για να συνεχίσει τον αέναο αγώνα της λατρευτικής και κοινωνικής ζωής, αλλά και της κατήχησης των ενοριτών της, με την συμπαράσταση των Αγίων της, της Θεοτόκου Κόρη τους, μα και του ιδρυτή της Εκκλησίας μας, τον Εγγονό τους και Θεάνθρωπο Χριστό.
       Παρόμοιες λατρευτικές εκδηλώσεις σαν αυτές της Μεγάλης Πανηγύρεως μας, την 8η και 9η Σεπτεμβρίου, μα μικρότερης εμβέλειας, οργανώνουμε κάθε χρόνο και την 9η Δεκεμβρίου, εορτάζοντας την Σύλληψη της Αγίας Άννης, που ύστερα από τόσα χρόνια προσευχής και αγώνα, ο Θεός της έδωσε όχι απλά αυτό που ποθούσε, δηλαδή ένα παιδί, μα την Παναγία μας, την Μητέρα του Θεανθρώπου Χριστού, γιατί έτσι πλουσιοπάροχα ανταμείβει πάντα ο Θεός στο τέλος αυτούς που δεν το βάζουν κάτω και δεν λιποψυχούν. 
       Επίσης μεγάλη γιορτή και Πανήγυρις γίνεται την ημέρα που η Εκκλησία μας εορτάζει την Κοίμηση της Αγίας Άννης την 25η Ιουλίου, στο κατακαλόκαιρο, εποχή που οι περισσότεροι κάτοικοι λείπουν για τις διακοπές τους και παρ’ όλα αυτά η χάρις της Αγίας Άννης μας μαζεύει όλους κοντά της, για να την γιορτάσουμε όπως της πρέπει. Το λατρευτικό πρόγραμμα της ενορίας περιλαμβάνει Εσπερινό πανηγυρικό με Λιτή και Αρτοκλασίες, περιφορά της Επιταφίου Εικόνος της Αγίας Άννης με τις κυρίες να την συνοδεύουν ψάλλοντας τα εγκώμια της, παρακλήσεις, αγρυπνία και Θείες Λειτουργίες στην χάρη της, αλλά και Αγιασμό ανήμερα της εορτής επάνω στο εργοτάξιο μας και στον υπό κατασκευή ναό μας για τα έργα της αποπεράτωσης του, ενώ σιγά-σιγά ξεκινούν οι κάτοικοι τις προετοιμασίες για το μεγάλο γεγονός των Ανθοκήπων και της εκκλησίας μας, την Μεγάλη Πανήγυρη της Συνάξεως των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννα την 9η Σεπτεμβρίου.
       Ιδιαιτέρως όμως εορτάζουμε και τους Αγίους, Γρηγόριο τον Θεολόγο και Ελευθέριο, μια που σ’ αυτούς είναι αφιερωμένο το μικρό εκκλησάκι που κοσμεί την είσοδο του ναού μας, όταν η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη τους και αυτό γιατί οι κτήτορες του φέρουν τα ονόματα τους και είναι ο κος Ελευθέριος Παπαδόπουλος παλαιός επίτροπος του Ιερού Ναού μας και ο γείτονας, φύλακας της εκκλησιάς μας και φίλος, ο κος Γρηγόριος Ζήσης, που διαμένει με την όμορφη οικογένεια του ακριβώς απέναντι από τον Ναό μας.
       Πανηγύρι μεγάλο επίσης καθιερώσαμε από το 2012, στην μνήμη του μικρασιάτη Αγίου μας, του οσίου Παχωμίου του Αγιορείτου, ή Ουσακιώτου, ή Ευκαρπιώτου, που είναι αφιερωμένο το καινούργιο εκκλησάκι μας στο πάρκο των Μικρασιατών, την 6η Μαΐου, παραμονή της εορτής του, με Πανηγυρικό Εσπερινό, Αρτοκλασία και Τρισάγια Δέηση για τους προγόνους μας που φεύγοντας από την πατρίδα τους, την Ευκαρπία της Μικράς Ασίας (Ουσάκ) με την βία, δεν έφτασαν ποτέ στην νέα τους πατρίδα, την Ν έ α  Ε υ κ α ρ π ί α, σε αυτό το κομμάτι της δυτικής Θεσσαλονίκης και που εμείς πάντα θα τιμούμε με παραδοσιακούς χορούς από τα παιδιά του Μικρασιατικού μας Συλλόγου, "Ουσάκ", με καταθέσεις δάφνινων στεφάνων στην μνήμη τους κάτω από την μαρμάρινη πλάκα που "γράφει" την ιστορία τους με χρυσά γράμματα, αλλά και με γλέντια και νόστιμα εδέσματα φερμένα από τις χαμένες πατρίδες της Ανατολής, εκεί στο παρεκκλήσι του Αγίου μας, του οσίου Παχωμίου του Ευκαρπιώτη και στο πάρκο που είναι αφιερωμένο σ’αυτούς τους προγόνους μας. Το ιερό λείψανο του οσίου Παχωμίου και η εικόνα του, με τιμές έρχονται κάθε χρόνο για την ημέρα εκείνη από τον καθεδρικό ναό της Νέας Ευκαρπίας, τον Άγιο Γεώργιο, όπου και φυλάσσετε όλον τον χρόνο, για προσκύνημα και ψυχική βοήθεια των πιστών, προσφέροντας ξεχωριστή ευλογία στους ενορίτες των Ανθοκήπων και των προσκηνητών.
     Στο εβδομαδιαίο λατρευτικό μας πρόγραμμα, ξεχωριστή θέση κατέχουν και οι, καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, Ιερές Παρακλήσεις στους Άγιους Θεοπάτορες, προστάτες των άτεκνων ζευγαριών, κάθε Τρίτη απόγευμα μετά τον Εσπερινό, όπου η προσευχή των μονίμων κατοίκων της ενορίας μας ενώνεται με την προσευχή των επισκεπτών και των προσκυνητών που έρχονται την ημέρα αυτή από διάφορα μέρη, με βαθιά πίστη, για να εναποθέσουν το πρόβλημά τους στους αγίους μας, ζητώντας τη χάρη και τη βοήθειά τους. Εκτάκτως και κατόπιν αιτήσεως γίνονται και Ιερές Παρακλήσεις ιδιαίτερα στην Αγία Άννα, από ενορίτες μας ή πιστούς προσκυνητές, που έχουν περισσή ευλάβεια και αγάπη, στην μητέρα της Παναγίας μας και γιαγιά του Χριστού μας. 
Κατόπιν των Ιερών Παρακλήσεων μας κάθε Τρίτη απόγευμα, ακολουθεί ομιλία ή και συζήτηση με τους ιερείς του ναού, ενώ στο τέλος της Ακολουθίας προσκυνούνται από τους πιστούς τα Ιερά Λείψανα των Αγίων Θεοπατόρων που θησαυρίζονται στον ναό μας και διαβάζεται από τους Πατέρες του Ναού στα ζευγάρια που το επιθυμούν η ειδική ευχή της τεκνοποϊίας της Αγίας Άννας, στο μικρό παρεκκλήσι μας, που βρίσκεται μέσα στην κατακόμβη του ναού, όπου αγιογραφημένη βρίσκεται όλη η ζωή της Παναγίας μας σε μικρή ηλικία μαζί με τους Δικαίους Γονείς της, τον Ιωακείμ και την Άννα. 
     Πολλά είναι τα θαύματα που συνοδεύουν την ευχή αυτή, τα οποία όμως θα είναι το αντικείμενο μιας άλλης καταγραφής γεγονότων συνδεδεμένων με την ζωή της Ενορίας μας, πολλά είναι και τα παιδιά των Αγίων Θεοπατόρων που γέμισαν αρχικά τους γερασμένους Ανθόκηπους με τις φωνές και τις σκανδαλιές τους και κατόπιν όλη την οικουμένη, σε όποιο ζευγάρι παρακλητικά κλείνει το γόνυ στην χάρη τους και ζητήσει από αυτούς, τους γονείς της Παναγίας και την Γιαγιά και Παππού του Χριστού μας, το Θείο και ακριβό Δώρο της τεκνοποϊίας, της ευτοκίας και της καλλιτεκνίας.
     Σε αυτό το όμορφο προσκυνητάρι του ναού μας, θα βρείτε ζωγραφισμένη στους τοίχους του,  από την "Προσευχή" των Θεοπατόρων στον Θεό για την απόκτηση παιδιού και την χαρμόσυνη είδηση του Αρχαγγέλου Γαβριήλ για την "Σύλληψη" αρχικά και την "Γέννηση" αργότερα της Θεοτόκου κόρης τους, θα βρείτε επίσης τις όμορφες συγκινητικές στιγμές τους με την "Παναγία Επταβηματίζουσα", όπου κάνει τα πρώτα επτά βήματα της και κατόπιν πέφτει στην ασφαλή αγκαλιά των γονέων τους Θεοπατόρων, αλλά και την "Κολακεία της Θεοτόκου", το ταχτάρισμα της όμορφης παιδούλας Μαριάμ, που δέχεται τα χάδια των Αγίων Γονέων της, μέχρι τα "Εισόδια της Θεοτόκου" στον Ναό και την εκπλήρωση του τάματος τους στο Θεό, πως πίσω θα του χάριζαν το παιδί αυτό που θα τους δώριζε, αντίδωρο στην αγάπη Του και στο εισάκουσμα της προσευχής τους και τέλος μέχρι την Αγία Κοίμηση τους, οκτώ χρόνια αργότερα, πρώτα ο Ιωακείμ και από πίσω η Αγία Άννα ακολουθώντας τον ομόζυγο της, όπως έκανε σε όλη της την ζωή. Ένα ζευγάρι θεάρεστο, ευλογημένο, αγιασμένο και διαλεγμένο από την αγάπη του Θεού για να φέρει στον κόσμο την πιο Αγνή Μητέρα του Θεανθρώπου Χριστού.  
       Εκτός όμως από το λατρευτικό πρόγραμμα αυτής της Ενορίας, υπάρχουν και άλλες δραστηριότητες που θα ήταν παράλειψή μου να μην τις αναφέρω, μιας και βοηθούν στην κατήχηση και διαρκή επαγρύπνηση και σωστή καθοδήγηση των ενοριτών μας. 
       Αναφέρομαι στον Κύκλο Μελέτης της Αγίας Γραφής, που αποτελείται από μια ομάδα είκοσι πέντε και μερικές φορές περισσοτέρων κυριών, που κάθε Τετάρτη παλαιότερα και κάθε Τρίτη από το 2015, το απόγευμα, μαζεύονται στην εκκλησία, στο καινούργιο αρχονταρίκι μας, ή πίσω στην όμορφη αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, για να παρακολουθήσουν το μάθημα που με περισσή επιμέλεια τους ετοιμάζε η κυρία Ουρανία Παπαδοπούλου, κυκλάρχισσα στον Ιερό ναό μας, μα και σε όλους τους ναούς της Νέας Ευκαρπίας εδώ και πολλά χρόνια. Συνταξιούχος δασκάλα, που η μετάδοση της αγάπης και της θέρμης των διδαχών του Χριστού μας συνεχίζει να είναι στις προτεραιότητες της, όχι όμως τώρα πια για τα παιδιά, όπως όταν εξασκούσε το λειτούργημα της, μα για τις κυρίες της ενορίας μας και όλων των ενοριών της Ευκαρπίας.
     Βέβαια αργότερα, από το 2012 και μετά, το τιμόνι της κατήχησης των μεγαλυτέρων κυριών μας ανέλαβε με ζήλο και ενθουσιασμό η κα Ευθαρσία Αλατζίδου, κατά κόσμον Τασούλα και εκπαιδευτικός στο επάγγελμα, που συνέχισε το έργο της κας Ουρανίας η οποία μείωσε σιγά-σιγά τις υποχρεώσεις της για να αφοσιωθεί περισσότερο στην οικογένεια της και στα εγγόνια της που την είχαν ανάγκη, χωρίς ποτέ όμως να ξεχνά την Ενορία μας και τις αδιάρρηκτες σχέσεις που είχαν δημιουργηθεί με τα μέλη των Κύκλων Μελέτης Αγίας Γραφής, που πλέον ωρίμασαν και πνευματικά κάτω από την καθοδήγηση και την κατήχηση της κας Ουρανίας αρχικά και τώρα της κας Τασούλας.
     Το 2012 ήταν και η χρονιά κατά την οποίαν καταλάβαμε πως υπήρχε ένα μεγάλο κενό κατήχησης στο μέρος των νεαροτέρων γυναικών και κυριών της Ενορίας μας και ειδικά των καινούργιων μητέρων που αυξανόταν με γρήγορους ρυθμούς, μιας και στην νεόδμητη και νεοϊδρυθείσα Ενορία των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας έρχονταν όλο και περισσότερα νέα ζευγάρια λόγω της στρατηγικής θέσης της συνοικίας μας αλλά και των οικονομικών ευκαιριών που προσφέρονταν για την αγορά πρώτης κατοικίας. Ας μην αναφέρουμε βέβαια και την ευλογία των Αγίων μας και προστατών των νέων ζευγαριών και της οικογενείας, του Ιωακείμ και της Άννας, που γέμισαν την όμορφη γειτονιά μας, τους Ανθόκηπους, με τα παιδιά τους και τους έκαναν ξανά ανθίσουν με τα χαμόγελα και τις σκανδαλιές τους. 
      Έτσι ξεκινά μια ακόμα δραστηριότητα της Ενορίας μας, ο Κύκλος  Νέων  Γυναικών και Μητέρων κατόπιν προτάσεως της κατηχήτριας των μεγαλυτέρων κοριτσιών του Κατηχητικού Σχολείου μας, της κας Κυριακής Ραφαηλίδου, ιατρού στο επάγγελμα που αναλαμβάνει την κατήχηση των νεαρότερων κυριών μέχρι και το 2013, και κατόπιν αντικαθίσταται από την κα Ευγενία Χωματά που αναλαμβάνει τα ηνία του Κύκλου μας με μεγάλη επιτυχία μέχρι και σήμερα, κάθε Τετάρτη το απόγευμα πριν τον Εσπερινό της ημέρας. Μέσα στις δραστηριότητες και των δύο Κύκλων Μελέτης Αγίας Γραφής μας, είναι αξιομνημόνευτο να αναφέρουμε και τις ημερήσιες εκδρομές και εξορμήσεις μας, που με παρότρυνση μου και με την βοήθεια των κυριών οργανώνουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα και που πάντα τις συνοδεύω, άλλοτε σε κοντινά και άλλοτε σε πιο μακρινά μοναστήρια, μια δραστηριότητα η οποία φέρνει τους ανθρώπους μας κοντά τον έναν στον άλλον και του δημιουργεί έντονη ενοριακή συνείδηση, που είναι και το ζητούμενο συστατικό για μια δεμένη και αγαπημένη Ενορία.
       Οι δραστηριότητες του ναού μας, όμως, δεν σταματούν εκεί. Οι κυρίες που απαρτίζουν το Συμβούλιο του Ενοριακού Φιλοπτώχου Ταμείου μας, για την περίοδο της τριετούς θητείας τους από το 2011 μέχρι και το 2013, η κα Ιωαννίδου Δόμνα, η κα Καραϊσαρίδου Σουλτάνα, η κα Μεχτερίδου Στεφανία, η κα Παπαδοπούλου Βαρβάρα και η κα Φιλιππίδου Μαίρη, δραστήριες και διακριτικές, πάντα βρίσκουν τον τρόπο να απαλύνουν τον πόνο και την θλίψη των ενοριτών μας, έργο δύσκολο που απαιτεί ευαίσθητους χειρισμούς και ικανότητες, που  ποτέ δεν έλειψαν από την ομάδα των κυριών μας. Καθημερινά τις περισσότερες φορές ετοιμάζουν τα δέματα για τις ενδεής οικογένειες της φτωχής συνοικίας μας, ενώ με επισκέψεις στα σπίτια και διακριτικούς ελέγχους εντοπίζουν τα άτομα που χρειάζονται της βοηθείας της εκκλησίας μας και τους συμπαραστέκονται υλικά και πνευματικά. 
      Στις αρχές του 2014 αλλάζει και πάλι το Συμβούλιο του Ε.Φ.Τ του Ιερού Ναού μας και παραδίδεται η σκυτάλη της διακονίας σε νεαρότερες κυρίες, οι οποίες σε μια απλή και όμορφη τελετή τον Ιανουάριου παραλαμβάνουν από τα χέρια του Επισκόπου μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ.κ Βαρνάβα, τα διοριστήρια τους και την ευλογία του για να διακονήσουν τους ενορίτες του Ι.Ν των Αγίων Θεοπατόρων για την επόμενη τριετία, 2014-2015-2016. Τα νέα μέλη των κυριών του Ε.Φ.Τ, οι δύο από το παλαιότερο Συμβούλιο η κα Ιωαννίδου και η κα Καραΐσαρίδου μαζί με τα νέα μέλη μας, την κα Ελίνα Ελευθεριάδου και την κα Διαμάντω Τσόκα, ανασκουμπώνονται και αρχίζουν το έργο τους με αμείωτο ρυθμό μέχρι και σήμερα.                  
         Αξιομνημόνευτο και πολύ χαρμόσυνο νέο για τον τομέα της φιλανθρωπίας, υπήρξε η έναρξη και η λειτουργία του Συσσιτίου του Αγίου Γεωργίου από το 2013 που διευκόλυνε το έργο της Ενορίας μας εγγράφοντας σε αυτό τις οικογένειες εκείνες που έχριζαν των υπηρεσιών του, ενώ αμέσως και κατόπιν παρακλήσεως μου, κυρίες από την Ενορία μας προσφέρθηκαν για την βοήθεια στο καθημερινό μαγείρεμα. Μέχρι και σήμερα πάνω από εκατό μερίδες ζεστού και νόστιμου φαγητού προσφέρονται καθημερινά από τις "ηρωΐδες της κουζίνας" αυτής του Συσσιτίου του Αγίου Γεωργίου και της μεγάλης και επίπονης προσπάθειας του υπευθύνου ιερέως του, π. Ιωάννη Δημητριάδη και των συνεργατών του, λαϊκών και κληρικών που αγκάλιασαν το όνειρο του αυτό και εν τέλει το πραγματοποίησαν.  
      Άλλη μια αξιοσημείωτη αλλαγή στις Αρχές του 2014 είναι ότι αλλάζει και πάλι το  Εκκλησιαστικό Συμβουλίου του Ιερού Ναού μας, που έχει τριετή θητεία σύμφωνα με τους εκκλησιαστικούς νόμους που διέπουν την Εκκλησία της Ελλάδος και παραδίδεται η σκυτάλη της διακονίας σε άλλους επιτρόπους νεαρότερους, με όρεξη και θέληση, οι οποίοι σε μια απλή και όμορφη τελετή τον Ιανουάριο παραλαμβάνουν από τα χέρια του Επισκόπου μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ.κ Βαρνάβα, τα διοριστήρια τους και την ευλογία του για να διακονήσουν τους ενορίτες του Ι.Ν των Αγίων Θεοπατόρων για την επόμενη τριετία, 2014-2015-2016. Αυτοί είναι: Ο κος Χρήστος Χαλκίδης, χωρίς περαιτέρω συστάσεις μιας και ήταν και στα προηγούμενα Εκκλησιαστικά Συμβούλια, σταθερός και αδιασάλευτος πυλώνας στην ζωή της εκκλησίας μας, ο κος Παπαγεωργάκης Ιωάννης, ελεύθερος επαγγελματίας στο επάγγελμα, αγαπητός και γνώριμος σε όλο το εκκλησίασμα, μια και διακονούσε το αναλόγιο του Ναού μας, πολύ πριν διοριστώ και αναλάβω ως προϊστάμενος την Ενορία μας, κατόπιν ο κος Κωνσταντίνος Καμπουρίδης, βιολόγος στο επάγγελμα, σεμνός και πιστός νέος, έτοιμος να προσφέρει τα πάντα για τους Αγίους προστάτες της Ενορίας μας και ο κος Δημήτριος Βέργος, επαγγελματίας μουσικός, νέος με πολλές υποχρεώσεις μα και πατέρας λίαν προσφάτως αφού απέκτησε το πρώτο του παιδί, ένα πανέμορφο κοριτσάκι, με την βοήθεια του Θεού και τις πρεσβείες των Αγίων Θεοπατόρων, του Ιωακείμ και της Άννας, γιαυτό και δεν τον βλέπουμε τακτικά στις υποχρεώσεις του ως επιτρόπου στον Ναό μας.  
    Αυτά τα νέα μέλη μαζί με τον Πρόεδρο τους π. Χρυσόστομο Τελίδη, τον νέο εφημέριο του ναού από το 2012, π. Χρυσόστομο Κοτσίδη, και την Ερανική Επιτροπή του ναού, που παρότι αλλάζει κάθε χρόνο μένει σχετικά η ίδια, αφού κανείς δεν θέλει να παρατήσει τον αγώνα αποπεράτωσης της εκκλησιάς μας, τα μέλη του Ε.Φ.Τ, μα και τους κατηχητές και τις κατηχήτριες της Ε.Ν.Ε και τα ίδια τα κατηχητόπουλα μας. Αυτός είναι ο ειρηνικός στρατός της εκκλησίας μας, τα παλιά και νέα μέλη της ομάδας μας που αναλαμβάνουν και για το 2015 την ευθύνη να διαχειρισθούν πλέον τα σχέδια για την ανάπτυξη και άνθιση της Ενορίας μας, αλλά και την μεγάλη δωρεά για το χτίσιμο του νέου υπέργειου ναού μας, ενός ακόμα θαύματος των Αγίων μας που βιάζονται να μπουν στο "σπιτικό" τους και "πατρικό σπίτι" της Παναγίας Κόρης τους, το μοναδικό στον κόσμο μια και δεν συναντάται πουθενά ενοριακός ναός στο όνομα των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης. 
          Η εκκλησιά μας πια τώρα, στα τέλη του 2015 που γράφω αυτές τις γραμμές του ιστορικού της, έχει κατασκευαστεί εξωτερικά εξ ολοκλήρου και κατά το ήμισυ εσωτερικά, ίσως και παραπάνω και ο χρόνος είναι μόνο αυτός που μας κρατά καθηλωμένους στην κατακόμβη της, όπου υπομονετικά "λειτουργούμε" τελώντας τις λατρευτικές και άλλες δραστηριότητες μας από το 2007 που έγιναν τα Θυρανοίξια της και οι φωτογραφίες που κοσμούν το άρθρο 
αυτό είναι η απόδειξη του θαύματος που ζει τα τελευταία χρόνια η συνοικία των Ανθοκήπων, την κατασκευή της εκκλησίας μας, με χρήματα που έρχονται από αγνώστους δωρητές, που δεν θέλουν να αποκαλυφθεί το όνομα τους, το οποίο 
γνωρίζει μόνο ο Θεός και οι Άγιοι μας, που πρεσβεύουν στον Εγγονό τους Χριστό μαζί με την Παναγία Κόρη τους για την σωτηρία των ψυχών τους. 
      Εμείς δεν μένει παρά να τους ευχαριστούμε αιωνίως μέσα από την καρδιά μας και να τους υποσχόμαστε πως παρότι δεν γνωρίζουμε τα ονόματα τους, παρότι μπορεί να κυκλοφορούν ανάμεσα μας και να τους θεωρούμε αγνώστους, θα φροντίσουμε να μνημονεύονται για πάντα, πρώτα από εμένα τον ταπεινό και ανάξιο λειτουργό του Θεού, τον απλό υπηρέτη στην εκκλησία της Γιαγιάς και του Παππού του Υιού Του Χριστού και της Παναγίας κόρης τους, των Αγίων και Δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, στην Αγία Πρόθεση της εκκλησίας που έχτισαν μα την αγάπη τους και κατόπιν από τους επόμενους ιερείς που θα διακονήσουν το ίδιο με εμένα Θυσιαστήριο, την ίδια με εμένα Προσκομιδή και "εις τους αιώνας των αιώνων", και μέχρι συντελείας του κόσμου.
          Ένας άλλος σημαντικός τομέας στον οποίο τα τελευταία χρόνια άρχισε να δραστηριοποιείται η Ενορία μας  πιο συστηματικά, τον άφησα επίτηδες για το τέλος γιατί θα ήθελα να δώσω λίγο μεγαλύτερη έμφαση, μιας και πρόκειται για το πιο ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας μας και είναι αυτός που αφορά τα παιδιά μας. Σε αυτό το σοβαρό θέμα, τη νεότητα της γειτονιάς των Ανθοκήπων δηλαδή, η εκκλησία μας απαντά με την Ενοριακή Νεανική Εστία της, το κατηχητικό σχολείο όπως το ξέρουν και το αναφέρουν τα ίδια τα παιδιά μεταξύ τους, το οποίο και ανέλαβα να  δημιουργήσω από το 2010, αμέσως μόλις ήρθα στην ευλογημένη αυτή Ενορία των Αγίων Θεοπατόρων με τα πολλά παιδιά, αλλά χωρίς κατηχητικό σχολείο.
       Η εκκλησία μας θέλοντας να μην είναι αμέτοχη στα προβλήματα των νέων και απλός παρατηρητής στις αναζητήσεις τους και στις ανησυχίες τους, πήρε ενεργά μέρος, δήλωσε «παρών» στην ζωή τους και αφού έκανε αισθητή την παρουσία της, τα προσκάλεσε μέσα από το σχολείο τους, ακόμη και από σπίτι σε σπίτι όπου χρειάστηκε και τα παιδιά ανταποκρίθηκαν. 
       Σε αυτό το σημείο δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω τα Σχολεία της γειτονιάς μας και την αγαστή και όμορφη συνεργασία μας όλα αυτά τα χρόνια, με πρώτο το Νηπιαγωγείο μας, το 4ο Νηπιαγωγείο των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, όπου από εκεί ξεκινούν όλα τα παιδιά μας και κατόπιν μεγαλώνουν και ανδρώνονται, και την Διευθύντρια του την κα Πετρούλα Μίσιου, την οποία και ευχαριστώ για την αγάπη που δείχνει στα παιδιά μας. Κατόπιν δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω το Δημοτικό Σχολείο μας, το 3ο Δημοτικό Σχολείο της Νέας Ευκαρπίας, που έχουμε  εδώ στους Ανθόκηπους, ενθυμούμενος με συγκίνηση αρχικά την αμέριστη βοήθεια του πρώην Διευθυντή του κυρίου Γεωργίου Λάππα, που υπηρέτησε εκεί μέχρι το 2012, όπως και όλων των δασκάλων των παιδιών μας, και κατόπιν την νέα τότε Διευθύντρια του, την κα Μαρία Μπαζιάκου και τους νέους και παλαιούς δασκάλους των παιδιών μας για την συνέχιση της αγαστής συνεργασίας μας για το καλό των παιδιών της συνοικίας μας τους οποίους και ευχαριστώ από καρδιάς, αλλά και τους τακτικούς εκκλησιασμούς των μαθητών τους, σε κάθε ευκαιρία, γιορτή και επέτειο, αλλά να ευχαριστήσω και τον νέο Διευθυντή του, μα και παλαιό γνώριμο μας ως δάσκαλος των παιδιών μας, τον κο Αναστάσιο Χατζηϊωαννίδη, που ανέλαβε τα καινούργια του καθήκοντα αυτήν την σχολική χρονιά, το 2015-2016. 
      Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω και τον Γυμνασιάρχη του καινούργιου 2ου Γυμνασίου της Νέας Ευκαρπίας, όπου φοιτούν τα παιδιά των Ανθοκήπων και τα περισσότερα από τα κατηχητόπουλα μας, κο Πέτρο Βλαχάκο, αλλά και τον Θεολόγο καθηγητή κο Λαδόπουλο Γεώργιο, μα και τους υπολοίπους των καθηγητών, για την αγαστή συνεργασία και επικοινωνία μας. Στην νέα σχολική χρονιά μάλιστα κατόπιν αιτήσεως του κου Λαδόπουλου, η Ενορία μας πρόσφερε δώδεκα εικόνες, "ο Χριστός ευλογών" για να τοποθετηθούν στις νέες αίθουσες του Γυμνασίου μας, ενώ ετοιμάζονται, κατόπιν και πάλι του δραστήριου Θεολόγου του 2ου Γυμνασίου Νέας Ευκαρπίας και δύο τρίποδες για τους πίνακες που θα τοποθετηθούν στον κεντρικό διάδρομο του σχολείου και θα αποτελούν το "στέκι του Θεολόγου", προσφορά και αγάπη πάλι της Ενορίας μας. Ας ευχηθούμε καλή σχολική χρονιά σε καθηγητές και μαθητές, και ας υπενθυμίσουμε στους εκπαιδευτικούς μας πως τους εμπιστευτήκαμε ότι καλύτερο έχουν οι Ανθόκηποι, τα παιδιά μας...τα Άνθη των Κήπων της Γειτονιάς μας!!!
     Τις τάξεις των κατηχητικών μας σχολείων δεν αριθμούν πλέον τα πενήντα μόνο παιδιά, που είχαμε μέχρι από το 2010 έως το 2012, αλλά εκατό και πολλές φορές πολύ περισσότερα, "τα εκατό κατηχητόπουλα" όπως αναφέρει και το τραγούδι που έγραψα για αυτά το 2012 και έγινε ο ύμνος των κατηχητικών μας, πράγμα για το οποίο δεν ήμασταν τότε προετοιμασμένοι, μα γρήγορα ανταποκριθήκαμε. Στην αρχή φτιάξαμε αίθουσες καινούργιες που ήταν απαραίτητες, ενώ παράλληλα ετοιμάσαμε και το καλύτερο επιτελείο κατηχητών, νέους μορφωμένους και έμπειρους, που θα μπορούν να αφουγκραστούν τις ανάγκες των παιδιών, μιας και οι περισσότεροι είναι και αυτοί κάτοικοι της Νέας Ευκαρπίας και γνωρίζουν από πρώτο χέρι τα ιδιαίτερα προβλήματα των νέων της γειτονιάς μας. 
    Τον κο Χρήστο Καρύπογλου, που διακόνησε την Ενοριακή Νεανική Εστία μας μέχρι το 2013 και κατόπιν παντρεύτηκε και έφυγε από την ομάδα μας και τον αντικατέστησε στο πόστο του ο αδελφός του, κος Ιωάννης Καρύπογλου, νεότερος στην ηλικία όλο θέληση και ενθουσιασμό, που και αυτός όμως αποχώρησε την επόμενη χρονιά.
Τον κο Κανάκη Χρήστο, σταθερή αξία στο κατώτερο κατηχητικό μας μέχρι και το 2014, τον κο Καννελάκη Ιωάννη, που πέρασε για λίγο από τα κατηχητικά μας το 2011 και δεν τον ξαναείδαμε από τότε και τον κο Χαραλαμπίδη Χρήστο, που έδωσε τον εαυτό του τις χρονιές 2011 και 2012 για τα παιδιά μας και κατόπιν και αυτός έφυγε. Τον κο Καζαντζίδη Ανέστη που ήταν μαζί μας τις χρονιές 2012 και 2013 ως βοηθός κατηχητή και βοηθός προπονητή των "Θεοπατόρων" της ποδοσφαιρικής ομάδας μας, ο οποίος όμως και αυτός μας εγκατέλειψε, για να αναλάβει προπονητής της τελικά ο κος Σαμαρίνας Αθανάσιος και με την μικρή βοήθεια την δική μου να την αναδείξει Δευτεραθλήτρια στο Μητροπολιτικό Ποδοσφαιρικό Πρωτάθλημα του 2014. και τέλος το νέο μέλος της ομάδας μας τότε, τον κο Γεώργιο Χουρπουλιάδη, που έκανε ότι καλύτερο μπορούσε αναλαμβάνοντας το 2014-2015 την κατήχηση του μέσου κατηχητικού μας. 
      Ευχάριστη και ζωντανή παρένθεση, ανάμεσα στους πολυάριθμους κατηχητές που προέρχονταν σχεδόν εξ ολοκλήρου από την Χριστιανική Αδελφότητα "Απολύτρωσις", από όπου και ζητήσαμε την βοήθεια της αρχικά, ήταν οι κατηχητές από μια άλλη Χριστιανική Αδελφότητα, αυτή των Θεολόγων "Σωτήρ" και ήταν ο κος Λουπίδης Αντώνιος, που αγαπήθηκε όσο κανείς από τους μαθητές του μέχρι που παντρεύτηκε και αυτός το 2012 και μας εγκατέλειψε, ο κος Σάββας Τελικιόζογλου, σπουδαίος κατηχητής του προκατηχητικού μας, αλλά και προπονητής της νεοσύστατης τότε ομάδας ρομποτικής μας, που το έτος 2013 ανακηρύχθηκε στους πρώτους αγώνες Ρομποτικής του FLL GRECCE της LEGO στην Θεσσαλονίκη, ως ο καλύτερος προπονητής μεταξύ πολλών και απογείωσε την ομάδα μας, τους "Ρομποπάτορες" και τέλος ο κος Νικολός Σωτήριος, φοιτητής στο Μαθηματικό της Θεσσαλονίκης, που ήρθε για μια χρονιά το και κατόπιν έφυγε για να επιστρέψει το 2014-2015 ξανά στην αγκαλιά της Νεότητας μας για να κατηχήσει και πάλι τα παιδιά μας, αλλά και να τα εισάγει στην τεχνολογία μέσα από το νέο παιχνίδι τους, την Ρομποτική, όπου ανέλαβε και κατάφερε να ανεβάσει τους Ρομποπάτορες", την ομάδα της ρομποτικής μας στο βάθρο των κυπελλούχων μαζί με τον κο Ιωάννη Μπέλλη ως βοηθό του. Τέλος μόνο για το 2014 ανέλαβε το προκατηχητικό μας ο κος Παύλος Μαραντίδης, αλλά και αυτός αποχώρησε για να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό. 
ΑΦΙΣΑ Ε.Ν.Ε 2015-2016          Για την νέα κατηχητική χρονιά μας, 2015-2016, οι περισσότεροι κατηχητές μας, αυτοί που προέρχονταν από την Χριστιανική Αδελφότητα "Απολύτρωσις" αποχώρησαν από την Ενοριακή Νεανική Εστία μας αφήνοντας το έργο που τους εμπιστεύτηκε μέσω του Επισκόπου μας, η μικρή και νεοσύστατη Ενορία μας στην μέση, ένα κενό όμως που δεν στάθηκε εμπόδιο στην πρόοδο της, αφού οι Άγιοι μας φρόντισαν γρήγορα να καλυφθεί από ακόμα καλύτερα στελέχη, που με όρεξη και αυταπάρνηση θα οδηγήσουν τα κατηχητικά μας σε ακόμα μεγαλύτερες επιδόσεις. Αυτοί είναι, ο Ευθύμιος Ασλανίδης, παλιός γνώριμος και κατηχητόπουλο μου κατά την περίοδο της διακονίας μου στην Ενορία της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, πρωτοετής της Φιλολογίας και νέος με αγάπη και αφοσίωση στην Εκκλησία του Χριστού, εργατικός και γεμάτος νέες ιδέες, ο οποίος και θα διακονήσει στο νεοσύστατο προκατηχητικό τμήμα μας, το πιο ευαίσθητο κομμάτι της κατηχητικής δραστηριότητας της Ενορίας μας, αφού τα νεαρά ζευγάρια είναι αυτά που έχουν κατακλείσει την γειτονιά των Ανθοκήπων και μας εμπιστεύονται τα παιδιά που τους χάρισε η Αγία Άννα και ο Άγιος Ιωακείμ, οι προστάτες των ζευγαριών που επιζητούν το Θείο Δώρο της τεκνοποιΐας και επίσης προστάτες και στήριγμα της οικογένειας. Ο κος Γεώργιος Μουγκράκης, γνωστός μου και αυτός αγαπητός από τα κατηχητικά μου ως υπεύθυνος τότε της Ενοριακής Νεανικής Εστίας, στον Ιερό Ναό της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, πρωτοετής τώρα φοιτητής του Ποιμαντικού Τμήματος της Θεολογίας στο Α.Π.Θ και νεαρός με θέληση και δυναμισμό, που θα αναλάβει το κατώτερο κατηχητικό μας και τον κο Βασίλειο Παπαδόπουλο, εκπαιδευτικός στο επάγγελμα, απεσταλμένος από την Αδελφότητα "Σωτήρ", η οποία και συνεχίζει να μας στηρίζει στον αγώνα της κατήχησης των παιδιών μας, που θα αναλάβει το μέσο κατηχητικό μας, αφήνοντας σε εμένα το μέσο κατηχητικό μας τμήμα με παιδιά της γ΄τάξης του Γυμνασίου και τις τάξεις του Λυκείου.   
       Στα κορίτσια μας, οι κατηχήτριες που πέρασαν από το 2010, έτος κατά το οποίο και ιδρύθηκε επίσημα η Ενοριακή Νεανική Εστία του Ιερού Ναού των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης ήταν οι εξής: Η κα Νικολαΐδου Σοφία, κατηχήτρια μεγάλου βεληνεκούς και δασκάλα στο 3ο Δημοτικό Σχολείο των Ανθοκήπων, η οποία βρίσκεται μαζί μας μέχρι και σήμερα, η κα Κυριακή Ραφαηλίδου, η οποία διετέλεσε κατηχήτρια του μέσου και ανώτερου κατηχητικού των κοριτσιών μας, κατόπιν μεταπήδησε στον Κύκλο Νέων Γυναικών και Μητέρων, που δημιούργησε η ίδια και κατόπιν αποχώρησε από την παρέα μας, η κα Κοτζαμανίδου Αγάπη που πηγαινοέρχεται στα κατηχητικά μας από το 2010 μέχρι και σήμερα ανάλογα με τον χρόνο που της αφήνουν οι σπουδές της, η κα Ξυφάρη Αναστασία, η οποία ήταν μαζί μας μέχρι το 2013, διορίστηκε ως αναπληρώτρια καθηγήτρια στην Ρόδο πέρυσι, φέτος και εγώ δεν ξέρω που, και την χάσαμε τελικά και αυτήν από την παρέα μας, και τέλος, η κα Χαρίκλεια Γιαννοπούλου, κορυφαία συνεργάτης μας τα δύο τελευταία χρόνια και πολύ αγαπητή από τις μικρές μαθήτριες της, την οποία όμως και αυτήν αντικατέστησε την φετινή χρονιά, το 2015-2016, η κα Μητσοπούλου Ελένη, προερχόμενη από τις "Ελπίδες" της Χριστιανικής Αδελφότητας "Απολύτρωσις". Βοηθός όλων των κατηχητριών μας και των τμημάτων που έχουν υπό την εποπτεία τους για την φετινή χρονιά, πολλά δε υποσχόμενη μεταγραφή μας και νέο κορίτσι με ήθος και θέληση για δουλειά, είναι η κα Ευδοξία Τενεκεντζή, που και αυτήν την καλωσορίζουμε στην ομάδα μας και της ευχόμαστε καλή δύναμη στην νέα της διακονία. 
     Κορίτσια και αγόρια, τώρα πια κάθε Σάββατο από τις 10.00 το πρωΐ έως τις 2.00 για τα κορίτσια και από την 1.00 το μεσημέρι έως τις 5.00, μαζεύονται στο προαύλιο του ναού μας και τα γέλια και οι φωνές τους ανταμώνουν με την ζωντάνια και την πελώρια όρεξη τους για σκανδαλιές, κάνοντας μας πολλές φορές να τα μαλώνουμε, μα και να νοιώθουμε υπερήφανοι για αυτά, αφού είναι τα καλύτερα παιδιά του κόσμου και είναι δικά μας.
     Τα πρώτα χρόνια από την ίδρυση του κατηχητικού μας, προσωρινό κατάλυμα μέχρι να φτιάξουμε την δική μας αίθουσα εντευκτηρίου, βρήκαμε στον φιλόξενο χώρο μέσα στις όμορφες αίθουσες του Πολιτιστικού Συλλόγου, που ευγενώς μας παραχώρησαν ο τότε Πρόεδρος του κ. Νικόλαος Πασχαλίδης και το Διοικητικό Συμβούλιο, αμέριστοι συμπαραστάτες και αρωγοί της προσπάθειας μας. Τότε, μη έχοντας τις υποδομές, το πρόγραμμα περιελάμβανε παιχνίδια αρχικά, στο μεγάλο προαύλιο της εκκλησίας,  με ποδόσφαιρο, μπάσκετ, κυνηγητό, κρυφτό και τόσα άλλα ομαδικά παιχνίδια, όταν ο καιρός το επέτρεπε, ειδάλλως "κρυβόμασταν" μέσα στον Πολιτιστικό Σύλλογο όπου αγοράσαμε και εγκαταστήσαμε μεγάλο πινγκ-πονγκ και επιτραπέζια παιχνίδια, που με προσοχή επιλέξαμε για τα παιδιά μας και που μέσα από αυτά, μαθαίνουν με τον καλύτερο τρόπο την φιλία, τη συνεργασία και την ομαδικότητα. Στη συνέχεια γινόταν το μάθημα στις αίθουσες του ναού μας, το οποίο με πολύ αγάπη και προσοχή ετοίμαζαν οι κατηχητές μας.
      Καθώς ο καιρός όμως περνούσε, τα παιδιά μας περίσσευαν, μεγάλωναν και μαζί με αυτά και οι ανάγκες τους. Έτσι καταλάβαμε τόσο εγώ όσο και οι συνεργάτες  μου κατηχητές και κατηχήτριες της Ενοριακής Νεανικής Εστίας μας, πως σύντομα δεν μπορούσαμε πια να ανταποκριθούμε στην δύσκολη σύγχρονη πραγματικότητα και στην τεχνολογική ανάπτυξη της εποχής, αν δεν προσαρμοζόμασταν στην νέα πραγματικότητα του κυβερνοχώρου και των ηλεκτρονικών υπολογιστών. 
      Έτσι εκτός από τις παραπάνω δραστηριότητες κατά τις Σαββατιάτικες συναντήσεις μας προετοιμάζουμε πολλές ακόμα ενασχολήσεις για τα παιδιά μας, άλλες με σκοπό την διασκέδαση και άλλες την επιμόρφωση τους, όπως ημερήσιες εκδρομές, επισκέψεις σε εργοστάσια της περιοχής μας και σε άλλα κατηχητικά σχολεία και ναούς της περιοχής μας και πιο μακριά στα αξιοθέατα της όμορφης πόλης μας, της Θεσσαλονίκης και αλλού.
       Επίσης, βλέποντας την νέα τάξη πραγμάτων όσο αναφορά την καθημερινότητα των παιδιών μας και θέλοντας να συμμετάσχουμε και όχι μόνο να βλέπουμε την πρόοδο και την ζωή γενικότερα να μας προσπερνά, τα τελευταία χρόνια συμμετέχουμε, σε συνεργασία πάντα με την Ιερά Μητροπόλεως μας, Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, σε διάφορες διοργανώσεις της, όπως είναι το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα που γίνεται τα τελευταία πέντε χρόνια, όπου το 2013-2014, καταλαμβάνοντας την 2η θέση σηκώσαμε το κύπελλο του Δευτεραθλητή με την άξια ομάδα μας, των "Θεοπατόρων", ενώ την κατηχητική χρονιά 2014-2015 πήραμε τελικά το Πρωτάθλημα στην ίδια ποδοσφαιρική διοργάνωση, κερδίζοντας ακόμη ένα τρόπαιο, το χρυσό κύπελλο, χαρίζοντας το στην Ενορία μας. Αλλά συμμετοχές και διακρίσεις είχαμε και σε μεγαλύτερα πρωταθλήματα και παγκόσμιες 
διοργανώσεις, όπως αυτό της Ρομποτικής του FLL GREECE της Lego, επίσης το 2013 στο κτίριο του Noecis (Πλανητάριο) στην Θεσσαλονίκη με την ομάδα ρομποτικής της Ενορίας μας τους θρυλικούς "Ρομποπάτορες", που αποσπάσαμε ένα μικρό κύπελλο την πρώτη χρονιά της διεξαγωγής του και άλλα δύο τεράστια κύπελλα την επόμενη χρονιά, το 2014-2015, βραβεία, κύπελλα και διακρίσεις, που αφιερώνουμε στους Αγίους μας, τον Ιωακείμ και την Άννα, στην Παναγία κόρη τους και στον Εγγονό τους Χριστό, αλλά και σε όλους τους ενορίτες μας, τρόπαια που κοσμούν το Αρχονταρίκι της μικρής και υπόγειας προς το παρόν εκκλησίας μας, μα μιας Ενορίας με πολλά, καλά και γενναιόδωρα παιδιά. Επίσης ετοιμάζουμε με κάθε ευκαιρία, θεατρικές παραστάσεις, γιορτές, γράφουμε και τραγουδάμε τα δικά μας τραγούδια και τόσα άλλα. 
       Δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω μέσα στις δραστηριότητες της Νεανικής Εστίας μας και το Ενοριακό Φροντιστήριο μας, όπου εκεί μπορούν κάποια από τα παιδιά μας του Γυμνασίου και του Λυκείου των λιγότερο προνομιούχων οικονομικά οικογενειών, να βρουν ενισχυτική βοήθεια και διδασκαλία από τους εθελοντές καθηγητές μας στα μαθήματα, των Μαθηματικών από τον κο Χαράλαμπο Παπαπέτρου, τον κο Λάππα Ιωάννη στα Φιλολογικά μέχρι και πέρυσι, ενώ είμαστε σε αναζήτηση καθηγητή Φιλολογικών για το 2015, αλλά και το 2016 που τελικά δεν θα γίνει το μάθημα λόγω έλλειψης εθελοντών καθηγητών, την κα Ευθαρσία Αλατζίδου στην Φυσική και στην Χημεία μέχρι το 2014 και από φέτος την κα Ευγενία Χωματά και την κα Άννα Ιωσηφίδου στα Αγγλικά 
για ανηλίκους και ενηλίκους από το 2013 μέχρι και σήμερα, ενώ παλαιότερα από την κα Χρυσούλα Καραϊσαρίδου, η οποία και άρχισε αυτήν την δραστηριότητα μας. 
       Επίσης δεν πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους και η προσπάθεια του π. Χρυσοστόμου Κοτσίδη, του ετέρου συνεφημερίου του ναού μας, που οργάνωσε και ανέλαβε την διδασκαλία Βυζαντινής Μουσικής σε ενδιαφερομένους μαθητές ανεξαρτήτου ηλικίας σε δύο τμήματα, αρχαρίων και προχωρημένων, με δύο συναυλίες εδώ στον Ιερό Ναό μας στο ενεργητικό του, και φέτος, το 2015 πια, κιαι την αναγγελία του νέου τμήματος της γυναικείας χορωδίας μας, κάθε Παρασκευή μετά τον Εσπερινό για τις ενδιαφερόμενες κυρίες μας.  
       Ένα ακόμα επίτευγμα της Ενοριακής Νεανικής Εστίας μας τα τελευταία χρόνια είναι και η ιστοσελίδα των κατηχητόπουλων μας, της elit των Ανθοκήπων, της Νέας Ευκαρπίας, (www.enetheopatoron.blogspot.gr)όπου σε αυτήν τα παιδιά μας μπορούν να γράψουν άρθρα, σχόλια, τα νέα τους, τις επιδόσεις τους, και όλοι εσείς, οι φίλοι και αναγνώστες του site τους να ενημερώνεστε μέσω των καθημερινών αναρτήσεων τους για ότι σας αφορά και με αυτόν τον τρόπο να ζήσετε μαζί μας, έστω και ψηφιακά την καθημερινότητα μας και μέσα από τους λογαριασμούς μας στα υπόλοιπα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως το facebook με ειδική σελίδα για την ποδοσφαιρική ομάδα μας "Οι Θεοπάτορες" και την ρομποτική ομάδα μας "Οι Ρομποπάτορες"  , αλλά και το twitter, να επικοινωνήσετε μαζί μας και να μας χαρίσετε...την διαδικτυακή "φιλία" σας. 
           Για φέτος δε, στα πλαίσια της εξωστρέφειας και της "νεανικής" ανησυχίας μας, ετοιμάζουμε εκτός όλων των άλλων για τα κατηχητόπουλα μας, ακόμα περισσότερες δραστηριότητες και συμμετοχές, σε μεγάλες και μικρές διοργανώσεις της Μητροπόλεως μας αλλά και άλλων φορέων, εισάγοντας έτσι τα παιδιά μας στην νέα εποχή που βιαστικά και αναγκαστικά τρέχει δίπλα μας, μια ενδιαφέρουσα εποχή με πολλούς όμως κινδύνους, φανερούς μα και αόρατους, τους οποίους και έχουμε υποχρέωση σε συνεργασία με γονείς και δασκάλους, να γνωρίσουμε στα παιδιά και να τα "οπλίσουμε" στην πίστη τους στον Θεό ώστε να μπορέσουν να βγουν αλώβητα στην εχθρική κοινωνία που άθελα μας ετοιμάσαμε για αυτά.
           Όλα αυτά τα επιτεύγματα των παιδιών μας όμως δεν θα ήταν τίποτα, θα ήταν αναξιόλογα, θα ήταν άνευ λόγου και αιτίας, αν δεν συνοδευόταν από την παιδική μα τόσο δυνατή αγάπη τους στον Θεό, αλλά και από την μεταξύ τους αγάπη, την ευγένεια και την ωριμότητα που δείχνουν αυτά τα κατηχητόπουλα και μας αφήνουν άφωνους και σαστισμένους με την συμπεριφορά τους και πολλές φορές μας κάνουν να καυχόμαστε ότι ίσως συμβάλλαμε και εμείς σε κάποιο βαθμό, έστω και μικρό, στη διάπλαση αυτών των καλόκαρδων και ευγενικών ψυχών.
         Δεν θα μπορούσα όμως να λησμονήσω γράφοντας το ιστορικό αυτής της Ενορίας μου και να μην συμπεριλάβω και να μην ευχαριστήσω τους παλιούς βοηθούς μου κατηχητές της προηγούμενης Ενορίας που διακόνησα για τρία χρόνια, της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου στις εργατικές κατοικίες της Νέας Ευκαρπίας, που χωρίς την βοήθειά τους σε αυτήν την νέα μου Ενορία, τίποτα από όσα προανέφερα δε θα ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθεί, φίλους τώρα πια που μέχρι και σήμερα μου συμπαραστέκονται κατά την εκτέλεση των καθηκόντων μου, προσφέροντας την τεχνογνωσία τους και τον ελεύθερο χρόνο τους και από φέτος και τις υπηρεσίες τους στην κατηχητική μας ομάδα όπου και θα συμμετάσχουν ως κατηχητές πια κάνοντας με περήφανο για την πρόοδο και την όμορφη ψυχή τους. 
Φωτό        Φθάνοντας προς το τέλος του ιστορικού του ναού μας ανακαλύπτω και άλλα πρόσωπα, περισσότερες δραστηριότητες που δεν πρέπει να ξεχάσω να μνημονεύσω, όπως είναι οι κυρίες μας που κάθε Πέμπτη πρωΐ, χωρίς καμιά εξαίρεση, βάζουν την ποδιά της διακονίας και προσφέρουν στους υπόλοιπους ενορίτες τους καθημερινά και ιδιαίτερα στην Αναστάσιμη ημέρα της Κυριακής, έναν πεντακάθαρο και μοσχοβολιστό, όμορφο και περιποιημένο ναό. Και πρέπει να μνημονευτούν και αυτές οι πανάξιες  νοικοκυρές, αλλά και όλοι όσοι έβαλαν έστω και ένα μικρό, έστω και ένα ασήμαντο λιθαράκι, στην ζωή αυτής της Ενορίας, όχι γιατί θα παρεξηγηθούν επειδή δεν θα συμπεριληφθούν στην ιστορία μας, μια και ποτέ δεν το ζήτησαν, μα γιατί η αναφορά όλων αυτών των ονομάτων θα παραμείνουν ζωντανό παράδειγμα σε επόμενες από εμάς γενεές, που διαβάζοντας τις γραμμές αυτού του κειμένου, θα ξέρουν πως σε αυτήν την μικρή Ενορία των χιλίων πεντακοσίων ψυχών, περισσότεροι είναι αυτοί που είναι γραμμένοι σε αυτό το ιστορικό, παρά αυτοί που δεν αναφέρονται καθόλου, περισσότεροι είναι οι ευεργέτες, κοπιώντες και διακονητές μιας εκκλησιάς που τώρα κατασκευάζεται για να στεγάσει τους Αγίους της Ενορίας τους, από αυτούς που δεν βοήθησαν έστω και λίγο, μιας εκκλησίας που η ιστορία της δεν τελειώνει εδώ, μα τώρα αρχίζει. 
        Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το ιστορικό στις αρχές του 2011 και να το συμπληρώνω με τα νέα δεδομένα της Ενορίας μας στα τέλη του 2014 και κατόπιν και πάλι να το ανανεώνω με τα ακόμα πιο φρέσκα νέα στο ενεργητικό της, από τον Οκτώβριο του 2015 μέχρι τώρα, ένα ιστορικό γραμμένο και αφιερωμένο για την Νέα Ευκαρπία, το "χωριό" μου και ιδιαίτερα για τους Ανθόκηπους, την αγαπημένη μου γειτονιά, και πιο συγκεκριμένα για την Ενορία των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, την αναφορά στην ιεροσύνη μου, το οποίο ιστορικό θέλαμε να το συμπεριλάβουμε στην ιστοσελίδα της Ενορίας μας  (www.intheopatoron.blogspot.gr), που ήδη αυτήν την στιγμή έχει πολλούς επισκέπτες καθημερινά και την αναγνωρίζετε και την τιμάτε με τα ευμενή σας σχόλια όλοι εσείς οι διαδικτυακοί φίλοι μας από όλο τον κόσμο, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα γέμιζαν τόσες σελίδες με την ιστορία αυτού του μικρού τόπου, όπου έζησα τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου. 
          Φαίνεται όμως, πώς ζω και κινούμαι σε έναν τόπο με αρκετή ιστορία και κατά την ταπεινή μου γνώμη ενδιαφέρουσα, όχι τόσο λόγω της θέσης του, ούτε τόσο λόγω των επιτευγμάτων του, αλλά εξαιτίας της καλής ψυχής και ατσαλένιας θέλησης, της μεγάλης πίστης και αγάπης στον Θεό, των ανθρώπων που αποτελούν αυτήν την αξιαγάπητη πατρίδα, τους όμορφους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας. 
       Τέλος, αλλά όχι εσχάτως και πάνω από όλα, ευχαριστώ τον Θεό και δοξάζω το όνομά του, που μου επιτρέπει τόση ευτυχία, βάζοντάς με ποιμένα σε αυτήν την ευλογημένη Ενορία των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, ευχαριστώ τον Επίσκοπο μου, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ.κ Βαρνάβα, που με τοποθέτησε στον Ιερό Ναό των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, μαζί με έναν τόσο καλό συνεφημέριο και συνεργάτη, αλλά τον ευχαριστώ και που με εμπιστεύθηκε και μου έδωσε την μεγάλη και δύσκολη ευθύνη της διακονίας στην ανέγερση και αποπεράτωση του Ναού της Ενορίας μου, αλλά και που μου χάρισε ένα τόσο καλό και ευλογημένο ποίμνιο.
      Ευχαριστώ επίσης όλους τους συνεργάτες μου, τους κυρίους και τις κυρίες, τους ιεροψάλτες, επιτρόπους, τους «εθελοντές», μια λέξη που τώρα μαθαίνουμε εμείς οι Έλληνες, αφού τώρα αρχίζει να αναφέρεται ως μόδα στην πατρίδα μας και που η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία την χρησιμοποιεί από αιώνες τώρα, από τα πρώτα κιόλας αποστολικά χρόνια για όλους τους διακονητές της, τον λεγόμενο στην εποχή μας μοντέρνο "εθελοντισμό".
  Ευχαριστώ και ευλογώ τους κατηχητές και τις κατηχήτριες μου, Αναγνώστες και ιερόπαιδες, και γενικά όλους όσους διακονούν «εθελοντικά» στον ναό μας, τους ευχαριστώ που με ανέχονται και βρίσκονται πλάι μου, φίλους και συνοδοιπόρους πια, που εξακολουθούν να μου προσφέρουν την συνεργασία τους και να με συμπαραστέκονται, να με βοηθούν και να ονειρεύονται μαζί μου τα ίδια όνειρα, καθώς και όλους τους ενορίτες μου, που αγκάλιασαν αυτήν την προσπάθεια μου και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα, ανήμερα της ονομαστικής εορτής μου, Παρασκευή 13η Νοεμβρίου του 2015, εορτή του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, που αναξίως φέρω το όνομα του, και ημέρα που τελειώνω αυτό το ιστορικό, το οποίο αναφέρεται σε ότι διαδραματίστηκε μέχρι σήμερα στην ενοριακή ζωή μας και το οποίο θα συνεχιστεί, πρώτα ο Θεός, και του χρόνου με τα καινούργια δεδομένα και τις φωτογραφίες που θα προκύψουν.
       Κλείνω δε με μια ευχή, που γνωρίζω πως δεν είναι μόνο δική μου, αλλά και όλων των κατοίκων των Ανθοκήπων:
Να μην μας αφήσει ο Θεός στην κατακόμβη για πολύ ακόμα, μα γρήγορα να μας αξιώσει να ανεβούμε τα σκαλιά της επίγειας εκκλησιάς μας και να «λειτουργήσουμε» στον πανέμορφο ναό μας που τώρα χτίζεται με αμείωτους ρυθμούς.
Με πατρικές ευχές
και εν Χριστώ αγάπη
Ο εφημέριος
του Ιερού Ναού των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης 
Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τελίδης